Abstract:
قوای نظامی ایران با پشتوان هی نیروهای مردمی و با به دست گرفتن ابتکار عمل در میدان های نبرد در
سال های 1360 و 1361 و آزاد کردن بی شتر مناطق اشغالی، اعتماد به نفس لازم را کسب کردند و با نشان
دادن توان و قدرت خود در دفع متجاوز و رفع فتنه ی دشمنان انقلاب اسلامی، آرامش خاطر را به عموم
مردم باز گرداندند.
سیل خروشان نیروهای داوطلب مردمی عازم جبهه ها شدند و مسئولان کشور برای به زانو در آوردن صدام
و حکومت متجاوز عراق مصمم شدند. با این هدف سلسه عملیات هایی طراحی گردید که از جمله ی آن ها
عملیات آبی- خاکی خیبر بود که در 3 اسفند 1362 در منطقه ی هورالهویزه و شمال بصره به اجرا در آمد.
عملیاتی که حکومت عراق را غافل گیر کرد.
عراق در مقابله با این ابتکار عمل نظامی ایران به حملات گسترده ی شیمیایی دست زد و سازمان ملل متحد
و کشورهای غربی در مقابل جنایات صدام سکوتی جانب دارانه داشتند. در این مقاله حملات شیمیایی عراق در عملیات خیبر و مواضع سازمان ملل و شورای امنیت بررسی شده است.
Taking initiative in the battlefields by Iran, achieving a self-confidence by the Iranian military commanders as
well as the calmness of the public relating to the capabilities of the brave Iranian warriors to suppress the
aggression and the sedition of the Islamic Revolution enemies created by joining the extensive waves of the
volunteer popular forces and the authorities will to conquer Saddam and the Iraqi Baathist regime all paved the
grounds for a series of operations to be planned. So, the amphibious operation of Kheibar was implemented
on February 22, 1984 in Hoor-al-Hoveizeh area and in the east of Basra; a region in which the Iraqi regime
did not expect any operation at all. The Iranians took the military initiative, however, did not foresee two negative
events: first, the extensive Iraqi chemical attacks and second, the meaningful silence and indifference of
the United Nations and the Western nations against the Saddam crimes. In this article, we have studied both
events
Machine summary:
حملات شیمیایی، گازها و عوامل شیمیایی، سازمان ملل، شورای امنیت، جنگ نوین، سلاحهای غیر متعارف الف) منطقهی عملیات خیبر جمهوریاسلامی ایران با اجرای سلسه عملیاتهای آزادسازی مناطق اشغالی از تسلط ارتش عراق، ضربات کاری بر ماشین جنگی عراق وارد کرد به نحوی که امریکا و غرب و حامیان منطقهیی حکومت عراق احساس خطر کردند و به یاری صدام شتافتند که خود بحث مستقل دیگری را میطلبد.
(اسناد رسمی شورای امنیت به شمارههای S/16378 و S/16380، اول مارس 1984 (11 اسفند1362)(5) همچنین مقامات مسئول ایران و به خصوص نمایندگان سیاسی در دیدار با رؤسای کمیتههای صلیب سرخ جهانی، سازمان خلع سلاح شیمیایی، بهداشت جهانی، سازمان کنفرانس اسلامی، جنبش عدم تعهد و گروه 77 و رؤسای تعدادی از کشورها، مستندات و مدارک متقن مربوط به حملات عراق را در اختیار آنان گذاشتند و خواستار محکومیت حکومت عراق شدند تا با اعمال فشار و نفوذ خود مانع تکرار جنایات ضد انسانی شوند.
این مصاحبه بیانگر چگونگی حملات و انواع عوامل شیمیایی استفاده شده و آثار و صدمات آن و انتقاد از بیتفاوتی دبیر کل و سازمان ملل و شورای امنیت و سایر سازمانهای مسئول بینالمللی بود.
(8) پس از این بود که تقریباً همهی رسانههای عمومی جهان، متن مصاحبهی نمایندهی ایران در سازمان ملل و همچنین مصاحبهی سخنگوی صلیب سرخ جهانی و گزارش گروه پزشکی دربارهی معاینهی مصدومان شیمیایی را کم و بیش منتشر کردند.
دبیر کل سازمان ملل پس از دو هفته تأخیر و بعد از 15 روز از شروع حملات شیمیایی عراق، هیئتی را مأمور تحقیق در ایران کرد که در 23 اسفند 1362 (13 مارس 1984) وارد تهران شدند.