Abstract:
"برساخت زن اروتیک" در تاریخ ایران نقطه‌ای کانونی در نگارش تاریخ سکسوالیته است. این پژوهش در راستای پاسخ‌گویی به این سؤال تدوین شده است که در کدامین برهۀ تاریخی زن دارای هستی اروتیک شد؟ پژوهش حاضر با روش دیرینه‌شناسی انجام گرفته و در این راستا از نگاره‌های اروتیک دورۀ صفویه و اسناد مکتوب موجود استفاده شده است. در دورۀ شاه عباس گذاری از برهنه‌های ادبی به برهنه‌های اروتیک در نقاشی‌ها صورت گرفت و تصاویر زنان با فردیت‌یافتگی بیشتری در اندام‌ها در عرصۀ تصویر حضور یافتند. در اواخر صفویه تصاویر عریان زنان پیوسته دارای نشانگانی فرنگی میشود. اما مسئله نه بر سر دوگانۀ زن غربی و زن ایرانی بلکه در رابطه با جدالی است که در این دوره بین مسیحیت، تصوف و اسلام شروع به شکل‌گیری می‌کند و رساله‌های متعددی حول آن نگاشته میشود؛ بنابراین برهنگی به زن مسیحی فرنگی منتسب میشود. با حضور فیگور زن در نقاشی‌های تک‌برگی و دیوارنگاره‌ها کم‌کم تعریف جدیدی از زنانگی در خیال انسان ایرانی شروع به شکل‌گیری می‌کند و نوعی تغییر جغرافیایی در امیال مرد ایرانی صورت می‌گیرد، زن مسیحی فرنگی ابژۀ میل مرد ایرانی میشود که پس‌لرزه‌های آن را به صورت شدیدتر در دورۀ قاجار شاهد هستیم.
The construct of erotic woman in the history of Iran is a focal point in the history of sexuality. This study is designed to investigate when the woman become erotic using the genealogy. This article used two groups of historical documents: erotic pictures of the Safavid era, and written documents from this period. During the reign of King Abbas, the Great, a transition occurred from literary nudes to erotic nude in paintings. And since then, the images of women were presented with greater individuality in the organs. Towards the Late Safavid, nude images of women are continually symbolized the West. However, the question is not about the dualities of Western women and Persian women, but it is about the controversy between Christianity, Sufism, and Islam. Also numerous dissertations were written about this controversy. Therefore, nudity was attributed to the Western Christian woman. Through depicting female figures in solo paintings and murals, a new definition of femininity gradually began to emerge in the Persian man's imagination, and a kind of geographical shift in the Persian male desire was formed. The Christian woman become the object of Persian man 's longing, whose aftershocks were seen in the Qajar era more severely.
(
, 
, 
)
