Abstract:
اختلاس به عنوان یکی از جرایم عمده بانکی که اعتماد عمومی نسبت به حاکمیت را تخطیه می نماید در اسناد مختلف داخلی و بین المللی و در طول تاریخ دارای سابقه بوده است با این حال ، تفاوت هایی میان بسترهای داخلی و بین المللی مبارزه با اختلاس دیده می شود از جمله عدم جرم انگاری اختلاس در موسسات و بانک های خصوصی، هم چنین عدم پیش بینی ساز و کار معاضدت های قضایی بین المللی در زمینه اختلاس ، عدم تبیین دقیق مقررات سوت زنی در مورد مبارزه با اختلاس در حقوق داخلی ایران در مقابل منطقه ای بودن تا بین المللی بودن حقوق مبارزه با اختلاس و عدم ضمانت اجراهای موثر در سطح بین المللی برای مبارزه با اختلاس قابل ذکر می باشد . در این بین مولفه های انسانی نیز تاثیر فراوانی بر ارتکاب این جرم در مناطق مختلف ایفاء نموده است برای نمونه تفاوت های نژادی، جنسیتی و منطقه ای نقش بارزی را در تغییر مولفه های ارتکاب جرم اختلاس ایفاء می نماید.
Embezzlement as one of the major banking crimes that undermines public confidence in the
government. It has been documented in various domestic and international documents and
throughout history. However, there are differences between domestic and international
contexts of anti-embezzlement, including the lack of criminalization of embezzlement in
private institutions and banks, as well as the lack of foreseen judicial assistance mechanism.
In the field of embezzlement, the lack of a clear explanation of the whistling rules on
combating embezzlement in Iran's domestic law versus regionality to the international nature
of anti-embezzlement law and the lack of guarantees of effective international performance to
combat embezzlement..
(
, 
, 
)
