Abstract:
صنایع خلاق یکی از بخشهای اقتصادی رو به رشد است که بررسی جنبههای مختلف آن در سالهای اخیر موردتوجه پژوهشگران و سیاستگذاران در سراسر جهان قرار گرفته است. دراینراستا شناخت و ارزیابی نوآوری در این صنایع، گامی مؤثر برای آغاز سنجش نوآوری در صنایع مذکور میباشد و موضوعی چالشی برای سیاستگذاران به شمار میآید. در ایران، صنایعدستی یکی از بخشهایی است که بیشترین مبادلات تجاری را در میان صنایع خلاق به خود اختصاص داده است و به نظر میرسد برای حضور قدرتمندتر کشور در عرصه رقابت بینالمللی، این حوزه نیازمند نوآوریهای بیشتر است. ازاینرو در پژوهش حاضر، ابتدا شاخصهای نوآوری در صنایعدستی بررسی شدهاند و سپس برای سنجش میزان اهمیت و همبستگی شاخصهای مذکور، باتکیهبر پرسشنامه از کارشناسان صنایعدستی خواسته شده تا نظرات خود را دراین خصوص اعلام دارند. درنهایت به کمک روش تحلیل عاملی اکتشافی، چارچوبی جهت ارزیابی نوآوری شامل 17 شاخص و 5 عامل اصلی پیادهسازی نوآوری، مشارکت منابع انسانی، ارتباطات بیرونی، آموزش و یادگیری و تمرکز بر فرایندهای سازمانی ارائه شده است.
Creative industries are one of the growing economic sectors, drawn from different aspects, the attention of researchers and policymakers around the world. In this regard, defining and evaluating the innovation in the creative industries is a vital step toward innovation assessment in the industries and is also a challenge for policymakers. In Iran, handicrafts are one of the sectors that are the subject of the most trade exchanges among the creative industries, yet, this field seems to require more innovation for gaining a strong presence in the international competition. This paper aims to shed light on how to attain these two goals. It starts to examine the indicators of innovation in handicrafts, and then, to find out their importance and correlation introduced by exploratory factor analysis. Finally, the paper findings consist of a framework of 17 key indicators under 5 main categories including implementation of innovation, human resource participation, external communications, training, learning, and focusing on organizational processes
Machine summary:
در صنايع دســتي به عنوان يکي از بخش هاي صنايع خلاق کشور، به فراخور وابستگي محصولات و فرايندهاي توليد به فرهنگ و تاريخ هر منطقه يا کشور، سخن گفتن از نوآوري و حتي سنجش آن در اذهان عمومي از اصالت و سابقه تاريخي و فرهنگي آن مي کاهد؛ چرا که نوآوري در ذات خود با مفهوم تغيير عجين شده است و تغيير در جنس ، مواد اوليه ، شکل و حتي طراحي محصول مي تواند به اصالت اين نوع از کالاها خدشه وارد کند.
ازطرف ديگر، اندازه گيري ميزان نوآوري باتوجه به پيچيدگي فرايند تحقيق و توســعه ديگر به صورت سنتي و خطي امکان پذير نمي باشد و لذا ارائه روشي جديد ضروري مي شود؛ بنابراين مسئله اصلي در پژوهش حاضر، شناخت اجزا و ارائه چارچوبي مفهومي و اوليه براي سنجش نوآوري در صنايع خلاق (باتمرکزبر حوزه صنايع دستي ) متناسب با وضعيت بومي کشور است تا بدين وسيله پژوهشگران بتوانند در آينده با بررسي عملي ابعاد نوآوري در اين بخش ، زمينه ساز رشد بيشتر صنايع مذکور شوند.
Traditional Innovation رديف شاخص هاي نوآوري در صنايع خلاق دسته ٩ دستيابي به امکانات آموزشي 10 تجربه حرفه اي مشخصه هاي بنيان گذاران صنايع ١١ تنوع جنسيتي تيم خلاق ١٢ تنوع تخصصي تيم ١٣ سطح تحصيلي کارمندان ١٤ آموزش کارمندان مشخصه هاي ١٥ توانايي توليد محصولات بنگاه هاي صنايع خلاق ١٦ فعاليت هاي شبکه سازي ١٧ دانش از منابع باز هندکه ١ (٢٠٠٤) و اســتونمن (٢٠٠٨) براي اندازه گيــري نوآوري نرم در صنايع خلاق ، هيچ مانع غيرقابل نفوذي نمي بينند، هرچند اذعان دارند که ممکن است اندازه گيري چنين نوآوري هايي سخت تر باشــد.
Hidden innovation: Industry, policy and the creative sector.
uk/report/hidden-innovation-in-the-creative-industries - NESTA (2006).