Abstract:
مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل علّی موثر بر تحقق رویکرد حکمرانی مطلوب در ورزش ایران انجام شده است. روش تحقیق این پژوهش از منظر ماهیت دادها از نوع کیفی نظریه داده بنیاد با رویکرد اشتراوس و کوربین (2008)، از منظر روش گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی و از منظر هدف بنیادی است. روش گردآوری داده ها، مطالعه اسناد بالادستی و مصاحبه های عمیق و باز با 25 نفر افراد متخصص و آگاه فعال در سه حوزه دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی صنعت ورزش بود. نتایج پژوهش، توسط خبرگان بازبینی شد و روایی آن مورد تایید قرار گرفت. پایایی پژوهش نیز با استفاده از روش توافق درون موضوعی 77/ 0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس سه روش کدگذاری مورد باز، محوری و انتخابی انجام شد. نتایج نشان داد که هشت عامل اصلی «حکمروایی توسعهگرا»، «ساختار اداری کارآمد»، «دانش- محوری نهادی»، «حاکمیت قانون»، «اخلاق گرایی»، «تعالیسازی نهاد ورزش»، «اقتصاد مقاوم» و «برهمکنش نهادی» بر تحقق حکمرانی مطلوب و توسعه ورزش کشور موثر هستند.
The study is to identify the causal factors affecting the realization of the good governance approach in Iranian sports. This study has a qualitative approach and we used the grounded theory -Strauss and Corbin's approach (2008)-, as a research method. For gathering data, we studied high level documents and open interviews with 25 experts in the three fields of government, civil society and the private sector of the sports industry. The results of the research were reviewed by experts and its validity was confirmed. The reliability of the research was %77 which was also obtained by using the inter-rater reliability method. Data analysis was based on three open, axial and selective coding methods. The results showed that eight main factors are: "developmental governance", "efficient administrative structure", "institutional knowledge", "rule of law", "ethics", "excellence in sports institutions", "resilient economy" and "institutional interaction". They are effective in achieving good governance and developing the country's sports.
Machine summary:
با این حال، هرچند در اجرای سیاست هــای برنامــه اول تا پنجم توسعه بهبود نسبــی در بعضی از ابعاد ورزش کشــور حاصل شد، ولی وجود مشکلات و چالش هایی اساسی مانند فساد در ورزش (رزاقی، ۱۳۹۳؛ گودرزی و همکاران، ۱۳۹۰و محمودی، ۱۳۹۷)، عــدم شفافیت مالی در باشگاه های حرفــه ای (امیرتاش، ۱۳۹۳)، حق پخش تلویزیونی (علی دوست قهفرخــی، ۱۳۹۸؛ رضائــی و همکاران، ۱۳۹۵و زارع و همکاران، ۱۳۹۳)، عــدم موفقیت در خصوصیسازی باشگاه هــای ورزشی (زارع و همکاران، ۱۳۹۳؛ علی دوست قهفرخی، ۱۳۹۸؛ محمدی مغانی، ۱۳۹۷و امیری و همکــاران، ۱۳۹۲)، توسعه ناکافــی ورزش همگانی و پایین بودن سهم ورزش در تأمین سلامت عمومی مردم (نسترن بروجنی و همکاران، ۱۳۹۷ و آصفی و همکاران، ۱۳۹۷)، تراز مالی منفی باشگاه ها (رمضانی، ۱۳۸۶ و الهی، ۱۳۸۷ به نقل از دلدار و همکاران، ۱۳۹۵)، خطر تعلیق ورزش کشور (روزنامه دنیای اقتصاد، ۱۳۹۸)، تغییــرات مداوم ساختــار وزارت و فدراسیونها (سجادی و همکاران، ۱۳۹۵)، نظــام ارزیابی عملکرد ناکارآمد در سازمان هــای ورزشــی (زنجیرچی و همکاران، ۱۳۹۴و کشاورز و همکــاران، ۱۳۹۳)، همکاری بین بخشی ناکافــی نهادهای تأثیرگذار حــوزه ورزش (فراهانی و همکاران، ۱۳۹۷) و تعلل در تشکیل «شورای عالی ورزش کشــور» (گــزارش مرکز پژوهش های مجلــس ، ۱۳۹۷)، محدود بودن رشته های صاحب مــدال و ناپایداری در کســب مــدال و رتبه (سایت دولــت ، ۱۳۹۶)، تعداد زیاد پروژه های نیمه تمام و کمبــود فضاهای ورزشی و عدم مدیریــت آن (سایــت خبری همشهری آنلاین ، ۱۳۹۸و رضایی، ۱۳۹۷)، دسترســی نابرابر بانوان به تسهیلات و فرصت هــای متناســب و متوازن (عابدی و همکــاران، ۱۳۹۷)، ضعف دیپلماسی ورزشــی کشور (جوادی پور، ۱۳۹۸؛ پیمــان فــر و همکــاران، ۱۳۹۸) و ...