Abstract:
سیاست خارجی عبارت است از یک سری استراتژی یا یک رشته اعمال از پیش طرحریزی شده
توسط تصمیمگیرندگان حکومتی که مقصود آن دستیابی به اهدافی معین، در چارچوب منافع ملی و
در محیط بینالمللی است. به طور خلاصه میتوان گفت سیاست خارجی شامل تعیین و اجرای یک
سلسله اهداف و منافع ملی است که در صحنه ی بین المللی از سوی دولتها انجام میپذیرد. سیاست
خارجی میتواند ابتکار عمل یک دولت و یا واکنش آن در قبال کنش دیگر دولتها باشد. به عبارت
دیگر، سیاست خارجی پنجرهای است که از طریق آن هر واحد سیاسی، آرمانها، ارزشها و منافع را
در ارتباط با بازیگران مختلف در محیط پیرامون و با توجه به موقعیتهای متعدد پیگیری مینماید. بر
این مبنا، دو کشور ایران و ترکیه نیز به دنبال دستیابی به منافع خود در صحنه بین الملل و در ارتباط
با یکدیگر هستند. در این راستا، جهت بررسی سیاستهای خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال
ترکیه، تحقیق حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با هدف کاربردی صورت گرفته است.
داده های مورد نیاز برای این تحقیق در قالب دادههای کتابخانهای میباشد که منابع مورد نظر از طریق
جمعآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای و استفاده از کتابها، مقالات و نشریات جمعآوری گردیده
است. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که جمهوری اسلامی ایران برای بسط و گسترش روابط
سیاسی، اقتصادی و امنیتی خود با ترکیه بر اساس زمینه های مشترک جدید و با مبنا قرار دادن
جهت گیری عمل گرایانه تلاش کرده است.
Machine summary:
نتايج حاصل از تحقيق حاضر نشان داد که جمهوري اسلامي ايران براي بسط و گسترش روابط سياسي، اقتصادي و امنيتي خود با ترکيه بر اساس زمينه هاي مشترک جديد و با مبنا قرار دادن جهت گيري عمل گرايانه تلاش کرده است .
ا ايران (با تاکيد بر دهه ١٩٩٠)» که در سال ١٣٨١ نگاشته شده است ، در اين پايان نامه اشاره ميشود که بررسي روند مناسبات ايران و ترکيه پس از پيروزي انقلاب اسلامي بيانگر فراز و نشيب هاي فراواني است و در واقع نخبگان حاکم در ترکيه با اتخاذ «سياست هاي غيردوستانه توام با منفعت طلبي» در برابر ايران جهت دست يابي به اهداف اقتصادي و سياسي خود در منطقه همواره ايران را به عنوان خطري بالقوه عليه آنکارا دانسته اند.
اصغر جعفري ولداني و اعظم سلامتي در مقاله اي با موضوع «بررسي عملکرد حزب عدالت و توسعه بر روابط دوجانبه و منطقه اي ترکيه و ايران (٢٠٠٣-٢٠١٢)» که در سال ١٣٩٢ در فصلنامه پژوهش - هاي سياسي و بين الملل منتشر شده است با بررسي روابط دو جانبه ي ترکيه و ايران در دوران حاکميت حزب عدالت و توسعه ، نتيجه مي گيرند با وجود اينکه سياست ايران در برابر ترکيه بر مبناي مدارا و تعامل بوده است و همواره سعي نموده از بحراني شدن روابط دو کشور جلوگيري نمايد اما دولت ترکيه عليرغم تکرار سخناني مانند اهميت مناسبات دوستانه با ايران و تاکيد بر تلاش آنکارا بر استمرار و گسترش روابط دو کشور، چنين به نظر ميرسد که اين کشور اهميت را صرفا در حوزه روابط اقتصادي خود مد نظر قرار داده است .