Abstract:
پژوهش حاضر به بررسی مفهوم فردیت در رمان لندنیهای غریب اثر سم سلوون میپردازد. برای این منظور، شخصیتهای کلیدی این رمان که اغلب سیاه پوستان مهاجر هستند، از منظر خویشتن، ذهن، و جسم بررسی خواهند شد. بحث اصلی این مقاله بر ریشه یابی رفتار سردرگم و اغلب ناکارآمد شخصیتهای سیاه پوست داستان استوار است. با در نظر گرفتن این نکته، ریشههای بروز تحقیر نفس و خویشتن دوتکه در سیاه پوستان این رمان با ترکیب مفهوم درونیشدن تحقیر فرانتس فانون و ماخولیای فروید به بحث گذاشته میشود. برای نیل به این هدف، این تحقیق بر ذهن ناهشیار مردان سیاه پوست تمرکز میکند تا علل تجربه ناموفقشان از زندگی در کلانشهر سفید لندن را آشکار سازد. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش میتوان گفت شخصیتپردازیهای سلوون کمک چندانی به اهداف استعمارستیزانه او نمیکند و تا حد زیادی در تضاد با ویژگیهای بارز ضداستعماری رمان او قرار میگیرد.
This paper depicts the lived experience of the black characters in Sam Selvon’s The Lonely Londoners with regard to the concepts of self, mind, and body. Reading Selvon in the light of Fanonian concept of epidermalization and Freudian notion of melancholia, the current research argues that the black immigrants suffer from a traumatic state of mind, which results in self-contempt, psychic disintegration, and physical disorientation. This article especially focuses on the black characters’ fascination with the white world and its cultural values to argue that the otherness assigned to the black people by the whites throughout history is strongly felt in the novel in a way that none of the black characters is able to truly manifest his/her black spirit. In its conversation with the current body of research on the topic, this paper foregrounds the black characters’ sense of lost in the metropolitan life of London to eventually argue that Selvon’s characterization moves in opposition to his empowering narrative techniques and linguistic strategies.
Machine summary:
بخش زيادي از کتاب فانون با عنوان پوست سياه ، صورتک هاي سفيد٣ به تجربه زندگي سياهان در دنياي سفيد اختصاص يافته است ، به تک افتادگي و احساس حقارت و تمايل آنان براي تقليد از سفيدپوستان و نهايتا ”تلاششان براي سفيدسازي خيالي “ )٧٤ Fanon (.
دنياي سياه پوستان و تمايلشان براي تغيير رنگ پوست در رمان لندني هاي غريب ، توسط آنچه فانون پوستي سازي مي خواند، به وضوح قابل درک است .
در ادامه پژوهش حاضر، بر اين نکته تاکيد مي شود که آنچه در شخصيت هاي سياه پوست ديده مي شود، کمک چنداني به اهداف استعمارستيزانه سلوون نمي کند، و شايد آنچه او انجام داده را کم اثر کند.
بنابراين ، مي توان گفت هر چند طبق نظر برخي منتقدان ، سلوون در ارائه روايتي نو از زندگي سياهان در لندن موفق و البته خلاقانه عمل کرده ، و از زبان و تکنيک هاي داستان نويسي متفاوت و مؤثري استفاده کرده ، ولي تصويري که از شخصيت هاي سياه مي دهد، در همان مسير حرکت نمي کند و تا حدي سبب دلسردي خوانندگاني که دغدغه هاي ضداستعماري دارند، مي شود Colored Subjectivities: Self, Mind, and Body in Selvon’s The Lonely Londoners Farzad Kolahjooei1 Abstract Introduction: This paper depicts the lived experience of the black characters in Sam Selvon’s The Lonely Londoners with regards to the concepts of self, mind, and body.
Reading Selvon in the light of Fanonian concept of epidermalization and the Freud ian notion of melancholia, the current research argues that the black immigrants sufer from a traumatic state of mind, which results in self-contempt, psychic disin tegration, and physical disorientation.