بازی، تصنع یا واقعیت؟ (3) Journal Article

"نقطه اوج بازیگر کابوکی ژاپن،زمانی است که تندیس گونه، ساکن،روی صحنه می‌ماند و این ژستی است که هر نمود آن را سنت این نمایش تعیین و تجویز می‌کند،مجموعه‌ای از این ژستها موجود است که به چند مورد آن اشاره می‌کنم: 1-ژست سنگ‌اندازی 2-ژست حلقه زدن دور یک ستون 3- ژست عمودی ایستادن 4-ژست پرده بستن راول ارنست(محقق تئاتر کابوکی ژاپن)یکی از این ژستها را اینگونه تعریف می‌کند:«در ژست جن روکو که گویا ساخته«ایچی‌ کاوا دانجوروای»است،برای استفاده در آراگاتو(نوع خاصی از نمایش‌ کابوکی)بازوی راست کشیده رو به بالا،دست راست به صورت‌ مشت کرده،دست چپ روی قبضه شمشیر و پاها گشاد از هم،ساق‌ راست خم شده و ساق چپ عمود قرار می‌گیرد،و این درست منطبق‌ بر عکسی است که مشاهده می‌کنید،پس دقت کردید که لزومی‌ ندارد که بازی واقع‌گرایانه باشد،آنچه‌ می‌شود گفت این است که بازیگر وظایفی‌ را انجام دهد که در نقش دیگری در وضعیت یا متنی خیالی بدرخشد و باورپذیر نیز باشد،بدین ترتیب با ماهیت بازیگری‌ کمی آشنا شدید،در شماره آینده،به وظایف‌ یک بازیگر در حین تمرین و اجرا می‌پردازیم."