Abstract:
بیان مسئله: تعزیة سیار یکی از شیوههای اجرایی نمایش تعزیه است که صحنههای آن، نه در یک مکان ثابت، بلکه در طول یک مسیر اجرا میشود. مسئلة پژوهش حاضر این است که چگونه گفتمان تعزیة سیار در ارتباط با جابهجایی مرزهای مکانی شکل میگیرد و این جابهجایی، چگونه به مثابه فرایندی ظاهر میشود که تعزیه را به امری تحولی تبدیل میکند. در تحقیق حاضر، تعامل میان گفتمان تعزیة سیار ضیابر (نمونة موردی) و گفتمان شهر مورد مطالعه قرار میگیرد و همچنین تاثیرات نشانه-معناشناختی اجرای تعزیه بر مکانها و فضاهای شهری ضیابر بررسی میشود.
اهداف پژوهش: هدف اصلی این تحقیق، شناخت وجوه نشانه-معناشناسانه سیالیت مکان در تعزیة سیار و کارکرد آن در دگردیسی مکانهای شهری است.
روش پژوهش: با روش کیفی مبتنی بر تحلیل نشانه-معناشناسی صورت پذیرفته است. نشانه-معناشناسی رویکردی است که خاستگاه اندیشگانی فرانسوی دارد و حاصل گذار از نشانهشناسی ساختگرا و کلاسیک به سوی نشانهشناسی مبتنی بر «تن»، «ادراک» و «حضور» با زمینة پدیدارشناختی است.
نتیجهگیری: مسیر حرکت تعزیة ضیابر از بههمپیوستن سه موقعیت مکانی اصلی این شهر (قبرستان، خیابان اصلی و خانة آیتالله ضیابری) شکل میگیرد. با بررسی ویژگی سیال این تعزیه، مشخص میشود که چگونه مکانهای مذکور روایتپذیر شده و از کارکرد و نقشهای پیشین خود فاصله میگیرند. به طوریکه این امر موجب دگردیسی مکانها، فضاها و همچنین استعلایافتگی شهر در طول اجرای تعزیه میشود.
Machine summary:
ir چکیده بیان مسئله: تعزیۀ سیار یکی از شیوههای اجرایی نمایش تعزیه است که صحنههای آن، نه در یک مکان ثابت، بلکه در طول یک مسیر اجرا میشود.
مسئلۀ پژوهش حاضر این است که چگونه گفتمان تعزیۀ سیار در ارتباط با جابهجایی مرزهای مکانی شکل میگیرد و این جابهجایی، چگونه به مثابۀ فرآیندی ظاهر میشود که تعزیه را به امری تحولی تبدیل میکند.
در تحقیق حاضر، تعامل میان گفتمان تعزیۀ سیار ضیابر (نمونۀ موردی) و گفتمان شهر مورد مطالعه قرار میگیرد و همچنین تأثیرات نشانۀ-معناشناختی اجرای تعزیه بر مکانها و فضاهای شهری ضیابر بررسی میشود.
مسئلۀ پژوهش حاضر این است که چگونه گفتمان تعزیۀ سیار در ارتباط با جابهجایی مرزهای مکانی شهر شکل میگیرد و این جابهجایی، چگونه به مثابه فرآیندی ظاهر میشود که تعزیه را به امری تحولی تبدیل میکند؛ امری تحولی که شرایط شکلگیری معنا را از وضعیت ثابت به وضعیت سیال سوق میدهد و توأمان با قراردادن مخاطب درون یک نظام پیوستاری، جریان تولید و دریافت «معنا» را به جریان «انتظار معنا» میرساند.
از این رو، پژوهشگران این جستار به دنبال پاسخ به پرسشهای ذیل هستند: 1) چگونه کارکرد سیار و روایی تعزیه موجب دگردیسی مکانها و فضاهای شهری میشود؟ 2) چه تعاملی میان گفتمان تعزیۀ سیار و گفتمان شهر ضیابر وجود دارد؟ 3) چگونه سیالیت مکان در تعزیۀ سیار میتواند شهر را به استعلا 16 برساند؟ 2- روش تحقیق این پژوهش با روش تحقیق کیفی مبتنی بر تحلیل نشانه-معناشناسی صورت پذیرفته است.