Abstract:
مقالۀ حاضر در صدد بررسی چگونگی شکل‌گیری جنبش هرمنوتیکی در دوران عباسیان و روش‌ها، انگیزه‌ها و زمینه‌های پیدایش آن و نیز شیوۀ مقابلۀ امام عسکری(ع) با این جریان است. هدف از این مطالعه، شناخت عملکرد سیستم حاکم عباسیان و روش‌های هرمنوتیکی و رفتارهای اجتماعی جوامع کلامی و مسئولان وقت و کشف منشور اقدامات و رفتارها و مبانی فکری امام و امت در تقابل با این جنبش است. با روی‌کار‌آمدن عباسیان، نهضت بزرگی در دنیای اسلام، جهت ترجمۀ آثار یونانی و فلسفی به راه افتاد. در ازای آن، جریان‌های کلامی از‌جمله معتزله تقویت شدند. در دل این ماجرا، به کمک مترجمان بیگانه _ خصوصا مسیحیان_ جنبشی هرمنوتیکی و تاویل‌گرا شکل گرفت و رویکرد همۀ مکاتب فکری، حتی اهل حدیث، سنت‌گرایان، مخالفان معتزله، فلاسفه و جریان‌های وابسته به کلام عقلی نیز به تاویل‌گرا گرایش یافت. در این دوره، فرهنگ شفاهی امویان به فرهنگ مکتوب عباسیان تبدیل شد و این مهم، برنامۀ جامع حاکمیت عباسی برای تحریف معنوی دین و طرد‌نمودن امامان شیعه(ع) و جانشینان حقیقی پیامبر خدا(ص) در جامعه بود. لازم به ذکر است که هر‌چه به سوی آینده پیش می رویم، موج فکری_ فرهنگی ائمۀ شیعه(ع)و اصحاب ایشان نیز گسترده‌تر می‌شود. امام عسکری(ع) در مقابل این جریان و توطئۀ دشمنان، انقلاب فرهنگی مکتوبی به راه انداخت که در تاریخ 250 سالۀ امامان شیعه بی‌نظیر بود و با جنبش هرمنوتیک فلسفی، مقابلۀ جدی نمود.
This paper tries to discuss how the hermeneutic movement was founded in the Abbasid period and to declare its motives and background and the manner of Imam ‘Askarī to contrast this event. The aim of the study is to find the function of the Abbasid regime and their hermeneutic method and social behavior of the elites and the actions and deeds done by the Imams and Shiites to confront the movement. After the Abbasid inauguration, an important movement was formed to translate the Greek and philosophical works. In this line, the Mu’tazilite received political support. Meanwhile, with the collaboration of foreign translators, especially the Christians, a hermeneutic movement founded and influenced the approach of all intellectual schools, even the Ahl al-Ḥadīth, the traditionalist, the opponents of Mu’tazilites, philosophers, and the reason-oriented currents. In this period, the oral system of Umayyad converted into the written one and this was the comprehensive plan to distort the religion and to eliminate the Shiite Imams. It should be noted, as the movement continued the acts of Shiite Imams and their companions. Imam ‘Askarī founded a written movement, which was unprecedented among the 250 years of the presence of Imams and contrasted the philosophical movement.
(
, 
, 
)
