Abstract:
هوش معنوی دستاورد دهها سال تحقیقات در حوزه روانشناسی دین است که بهعنوان زیرساخت سرمایه معنوی نقش مهمی در ارتقاء سرمایه روانشناختی، بهزیستی و بلوغ معنوی فردی، اثربخشی مدیریت و رهبری دارد. با توجه به تأیید نقش آموزههای ادیان در شکلگیری مفهوم هوش معنوی و ارتقاء آن در متون پژوهشی معاصر و خلاء پژوهشی موجود از منظر مطالعات اسلامی، هدف تحقیق حاضر تبیین مبانی نظری، استنباط ابعاد و نشانگان هوش معنوی از منابع اسلامی و طراحی مدل هوش معنوی از دیدگاه اسلامی است. پرسش اصلی تحقیق این است که آیا هوش معنوی بهصورت مستقیم یا ضمنی در متون اصلی، منابع فلسفی و عرفانی اسلامی مفهومپردازیشدهاست؟ و اگر پاسخ مثبت باشد مؤلفهها و شاخصهای آن کدامند؟ برای تدوین این الگو از روش کیفی تحلیل اسنادی با دو تکنیک تحلیل مفهومی و تحلیل مضمون و نیز پردازش مستقل از طریق نرم افزار MAXQDA استفادهشدهاست. برای اطمینان از اعتبار تحقیق و الگوی آن، روش تکمیلشده ارزیابی مطالعات کیفی لینکولن و گوبا شامل چهار معیار موثقبودن، اعتبار و اطمینانپذیری، تأییدپذیری و انتقالپذیری مد نظر بود. نتایج نشانداد که این مفهوم در متون اسلامی در قالب سامانه ترکیبی از سه مقوله عقل، قلب و حکمت پردازش و با واژگانی مانند قوه قدسیه،عقل قدسی، هوش باطنی، فراست مؤمنانه، بالاترین مرتبه ذکاوت،حکمت، قوه شهود و نیز با عین واژه هوش معنوی طرح و بررسیشده و هوشمندان معنوی با عنوان« اولوالباب» و « اولی الابصار» معرفی شدهاند. مؤلفههای پنجگانه و شاخصهای استخراجشده از متون و منابع اسلامی عبارتند از: جستارگری معنا و هدف (با شاخص های پرسشگری و تفکر انتقادی وجودی،کشف و خلق معنا و هدف در زندگی و کار)، ظرفیت تعالی شناختی (با شاخص های فضیلتمندی نیروی شناختی، توانایی فراروندگی در شیوهها، مراتب و منابع شناخت)؛ توانایی کسب آگاهیهای متعالی (با شاخصهای خداآگاهی، خودآگاهی متعالی، ادراک آیهای هستی، تشخیص خیر و شرّ)؛ معنویّت ( با شاخص زندگی معنوی درونی) و حکمت (با شاخص زیست حکیمانه/ خردمندانه.
Spiritual intelligence is the result of decades of studies in the field of religion psychology, which as an infrastructure of spiritual capital plays an important role in increasing the psychological capital, well-being and spiritual maturity of a person, the effectiveness of management and leadership. Considering the role of religious teachings in the formation of the concept of spiritual intelligence and its promotion in contemporary and creative research texts from the perspective of Islamic studies, the purpose of this study is to contrast the sources, inferences and symptoms of spiritual intelligence from Islamic sources and design a model of spiritual intelligence. It was from an Islamic point of view. The main question was whether spiritual intelligence was conceptualized directly or implicitly in the original texts, Islamic philosophical and mystical sources? And if yes, what are its components and indicators? To modify this pattern, the qualitative method of document analysis with two techniques of conceptual analysis and content analysis as well as independent processing through MAXQDA software was used. To ensure the validity of the research and its model, the completed method of quality studies of Lincoln and Guba included four criteria of reliability, validity and connectivity, personality verification and mobile transmission. The results showed that this concept is processed in Islamic texts in the form of a system of three categories of intellect, heart and wisdom and with words such as holy power, holy wisdom, esoteric intelligence, faithful foresight, the highest level of intelligence, wisdom, intuition and also with glasses. The term spiritual intelligence has been designed and studied and spiritual intelligence has been introduced under the titles of "Ulwal Bab" and "Oli Al-Absar". The five components and indicators extracted from Islamic texts and sources are: searching for meaning and purpose (with indicators of questioning and critical thinking of existence, discovering and creating meaning and purpose in life and work), changing understanding (with indicators of virtue) Cognition group, the effect of transcendence on methods, levels and sources of cognition); Use of relevant ads (with indicators of God-awareness, transcendent self-awareness, verse perception of existence, discernment of good and evil); Spirituality (with the index of inner spiritual life) and Wisdom (with the index of living wise).
Machine summary:
نتایج نشانداد که این مفهوم در متون اسلامی در قالب سامانه ترکیبی از سه مقوله عقل، قلب و حکمت پردازش و با واژگانی مانند قوه قدسیه،عقل قدسی، هوش باطنی، فراست مؤمنانه، بالاترین مرتبه ذکاوت،حکمت، قوه شهود و نیز با عین واژه هوش معنوی طرح و بررسیشده و هوشمندان ـ دانشجوی دکترای مدیریت آموزشی دانشکده مدیریت،دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
سرمایه معنوی بنابه تعریف مؤسسه روش تحقیق- در یک پیمایش جهانی در سال 2008 - عبارتست از:« قدرت، نفوذ و امکانات و داراییهایی که توسط فرد یا سازمان از باورهای معنوی، دانش و معرفت معنوی و اعمال و رفتارهای معنوی به دست می آید و خمیرمایه آن سرمایه مذهبی است و با گسترش عشق، اخلاقیات، عدالت و اعتماد میتواند زمینه رضایت از کار و زندگی و شادمانی افراد را بههمراهآورد» (به نقل از بدخشانی،1394)؛ این سرمایه که میتوان آن را در قالب سه سرمایه دینی، عامل معنابخش به زندگی و کار و دلبستگی به خدای متعال قرا داد (گراسیا، 2012 )، به ارتقاء عملکرد افراد و رهبری اثربخش سازمانها کمکمیکند چراکه از نظر پژوهشگران موجب تجدیدنظر در معنای زندگی و کار، رواج ارزشها و مسایل معنوی، غنیتر شدن زندگی ، تقویت نیروی محرکه درونی و پیشبرنده درکار، الهام و روحبخشی به چشمانداز سازمان و درنتیجه باعث رشد حیات درونی سازمان، انرژیبخشی و توانایی برای عملکرد بهتر میشود (زوهر ومارشال، 2004؛ الدرد،2005؛ مارکوس،2006؛ چو، 2007؛ به نقل از بدخشانی،1394).