Abstract:
الگوی حکمرانی خوب را فرایند تدوین و اجرای سیاست‌گذاری در حوزه‌های مختلف با مشارکت دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی تعریف می‌کنند به گونه‌ای که ضمن برآوردن نیازهای اساسی جامعه، به تحقق عدالت و امنیت و توسعه پایدار منابع انسانی و محیط زیست منجر گردد. این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ضمن واکاوی الگوی حکمرانی خوب مبتنی بر شاخص‌های بانک جهانی و نقد آن، به دنبال این پرسش اصلی است که شاخص‌های حکمرانی اسلامی و جهادی بر اساس نهج‌البلاغه و اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران چگونه است؟ یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد الگوی حکمرانی خوب مبتنی بر اصول لیبرال و برخاسته از جوامع توسعه‌یافته و بیانگر گرایش سیاسی یا ایدئولوژیکی خاصی است که بکارگیری آن در جوامع دیگر به شکل برون‌زا و تحمیلی و بدون توجه به ساختارهای اجتماعی، نظام اقتصادی، ارزش‌ها و فرهنگ بومی مطلوب نخواهد بود. حکمرانی اسلامی، شیوه حکومتی مبتنی بر مردم‌سالاری دینی است و آنچه امروز موجب تفاوت و امتیاز جمهوری اسلامی ایران از دیگر کشورهای جهان شده، تلاش این نظام برای تحقق اسلام ناب در ساحت‌های مختلف حیات فردی و اجتماعی و حرکت بر مدار اسلام است. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران سبک جدیدی از حکومت و حکمرانی در چارچوب قوانین الهی و اسلامی ارائه نموده که در اهداف، سیاست‌ها و شاخص‌های حکمرانی نظام شامل؛ پاسخگویی و حق انتخاب و اظهارنظر برای مردم، حاکمیت قانون، کیفیت قوانین و مقررات، کارایی و اثربخشی، مبارزه با فساد و ثبات سیاسی و فقدان خشونت نمایان و حاکم است.
The model of good governance is defined as the process of formulating and implementing policies in various fields with the participation of the government, civil society and the private sector, so that while meeting the basic needs of society, it leads to justice and security and sustainable development of human resources and environment. . Using a descriptive-analytical method, while analyzing the model of good governance based on the World Bank indicators and its critique, this article seeks the main question of how the indicators of Islamic and jihadi governance based on Nahjul Balagha and the principles of the Constitution of the Islamic Republic of Iran Is? The results show a pattern of good governance based on the principles of liberal and out of developed societies representing political affiliation or ideological certain that its application in other communities in the form of external and imposed without regard to the social structure, economy, culture and values The native wanted خwould not be. Islamic governance is a form of government based on religious democracy, and what makes the Islamic Republic of Iran different from other countries in the world today is the system's efforts to achieve pure Islam in various areas of individual and social life and to move around Islam. The Constitution of the Islamic Republic of Iran provides a new style of government and governance within the framework of divine and Islamic laws, which includes the goals, policies and governance indicators of the system, including; Accountability and the right to vote and to speak for the people, the rule of law, the quality of laws and regulations, efficiency and effectiveness, the fight against corruption and political stability, and the absence of violence are evident and prevalent
Machine summary:
ایـن مقالـه بـا استفاده از روش توصیفی - تحل لی ضمن واکاوی الگوی حکمرانی خـوب مبتنـی بـر شـاخص هـای بانـک جهانی و نقد آن ، به دنبال ین پرسش اصلی است که شاخص های حکمرانی اسلامی و جهـادی بـر اسـاس نهج البلاغه و اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی یران چگونه است ؟ یافته های تحقیق نشان مـی دهـد الگوی حکمرانی خوب مبتنی بر اصول یبرال و برخاسته از جوامع توسـعه یافته و بیـانگر گـر یش سیاسـی یـا یدئولوژیکی خاصی است که بکارگیری آن در جوامع دیگر به شکل بـرون زا و تحمیلـی و بـدون توجـه بـه ساختارهای اجتماعی ، نظام اقتصادی ، ارزش ها و فرهنگ بومی مطلوب نخواهد بود.
حکمرانی خوب نه درباره ایجاد تصمیم درست ، بلکه در رابطه با بهترین فرایندهای ممکـن بـرای تصمیم گیری است و با نادیده گرفتن ذات و گوهر تصـمیم حقیقـت ، بـر ایـن تأکیـد مـیکنـد کـه همه چیز بر پایه بهترین گزینـه ممکـن خواهـد بـود و بـا توجـه بـه محوریـت نتیجـه گرایی، همـه تلاش های در راستای اقدام برای رسیدن به هـر روش ممکـن اسـت لـیکن در الگـوی حکمرانـی اسلامی در عین توجه به ضرورت تصمیم بهینه ، میبایسـت بـه حقانیـت و درسـتی آن نیـز توجـه داشت و هر نوع تصمیمی، مشروع نیست و نمیتوان به بهانـه تضـمین دسـتیابی بـه هـدف ، از هـر وسیله ای بهره گرفت .
(
, 
, 
)
