راهنمای بالینی درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش‌فعالی Journal Article

بهترین رویکرد برای مراقبت مبتنی بـر شـواهد، تـدوین و اجرای راهنماهای بالینی است. استفاده از راهنماهای بالینی منجر به بهبود کیفیت ارائه خدمات، کاهش مداخلات غیرضروری یا مضر، کاهش هزینه‌های سلامت و ارتقای رضایت‌مندی بیماران می‌شود. راهنمای بالینی درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش‌فعالی پس از بیش از شش سال تلاش و مطالعه منابع موجود در حوزه درمان اختلال نقص توجه بیش‌فعالی توسط تیم پژوهشی دانشگاه علوم‌پزشکی ایران منتشر می‌شود و نحوه نگارش متن و منابع معتبر ارائه‌شده در آن گویای یک رویکرد علمی است. این راهنما با توجه به امکانات موجود درمانی در کشور ما روشی استاندارد را نشان می‌دهد که برای درمان این اختلال قابل استفاده است. تدوین این کتابچه بر مبنای آخرین روش سخت‌گیرانه تدوین راهنمای بالینی توسط معاونت درمان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام شده است. متن حاضر ممکن است کاستی‌های بسیاری داشته باشد، اما نقطه عطفی است در تاریخ توسعه مراقبت سلامت با رویکرد نظام‌مند در درمان اختلالی که یکی از شایع‌ترین اختلالات روان‌پزشکی کودکان و نوجوانان است. کاربرد این مهم نیز ممکن نیست مگر با استفاده از این راهنما در مراکز درمانی و توسط همکارانی که به درمان این‌گونه از کودکان می‌پردازند.

One of the best approaches for evidence-based care is providing and using the guidelines. Observing these guidelines results in a better quality of health care, decreased unnecessary or harmful interventions, lower health costs, and an increase in patients’ satisfaction. Management of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)-1 in children and adolescents is a guideline published after 6 years of research and review of resources in the domain of treatment of ADHD. A research team formed in Iran University of Medical Sciences provided this guideline by addressing reliable references and observing a scientific approach. This guideline is provided with respect to the present resources for the standard treatment of ADHD in our country. To prepare this guideline, this research team considered the most recent and strict version of the writing method in the treatment section of Health, Treatment, and Education Ministry. Although the present guideline has some shortcomings, it is a turning point in the history of the development of health care. It presents a systematic approach in the treatment of such disorder, one of the most prevalent disorders in child psychiatry. The colleagues and treatment centers can help such an issue by applying this guideline.