Abstract:
حضرت عباس (ٔع) یکی از شخصیتهای برجسته قیام امام حسین (ع) و برادر بزرگوار سالار شهیدان است و همواره مورد احترام و تکریم امامان شیعه (ع) بودهاست. گواه این سخن، زیارتنامه حضرت عباس (ع) روایت شده در منابع معتبر کهن همچون کامل الزیارات ابن قولویه و المزار مشهدی از امام صادق (ع) است. برای شناخت شخصیت والای حضرت ابوالفضل (ع) لازم است زیارتنامه ایشان تحلیل شود. نوشتار حاضر با روش توصیفی _ تحلیلی و شیوه کتابخانهای و با تحلیل اعتقادی مهمترین مولفههای این زیارتنامه نشان داده است که نور معرفت الهی به قلب آن حضرت تابیده و ایشان به درجه مومن حقیقی رسیدهاند. ثمرات و برکات این ایمان واقعی درگفتار و رفتار آن حضرت نمایان گشته و شایسته دریافت سلام خداوند، ملائکه، انبیاء و اولیاء الهی شدهاست. او تسلیم اوامر الهی و ولی خدا، امام حسین (ع) بود و مومنان بر این امر شهادت میدهند. قاتلان او تا قیامت ملعون خداوند، ملائکه و اولیاء الهی خواهند بود و این که قمر بنیهاشم از جمله رجعت کنندگان زمان ظهور خواهد بود.
As a prominent companion of Imam al-Husayn, al-Abbas b. Ali has received high praises from Imam al-Husayn, hence the ziarat-text he has received, as recorded in reluable Shii sources. In consequence, his ziarat-text contains laudable statements that highlight his noble character with his high aims clearly stated. Accordingly, his slayers are accursed. Also asserted is that he shall be among those people whose second return back to this world is solemnly promised
Machine summary:
سلام دادن خدا، پیامبران و صالحین بر حضرت عباس(علیه السلام) حداقل از دو جنبه قابل توجه است؛ اول آن که سلام خدا و انسانها با هم چه تفاوتی دارد و دوم، نفس سلام دادن بر اموات حاوی چه پیامهایی است؟ با توجه به معنی سلام، وقتی خدا به کسی سلام میکند یعنی به او کمک میکند که از بلایا در امان باشد و واضح است که منظور فقط آفات جسمانی نیست بلکه راه و روش او را حفظ میکند و بهشت را بر ایشان عرضه میکند؛ اما وقتی زائر (به عنوان یکی از بندگان صالح) سلام میکند به این معنی است که رفتار و گفتار مزور را قبول دارد و خودش هم قصد دارد به همان روش عمل کند.
تسلیم امر ولی خدا و تصدیق او در فرازی از زیارتنامه حضرت عباس(علیه السلام) را خطاب میکنیم: أَشْهَدُ لَكَ بِالتَّسْلِیمِ وَ التَّصْدِیقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِیحَةِ لِخَلَفِ النَّبِیِّ الْمُرْسَلِ وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلِیلِ الْعَالِمِ وَ الْوَصِیِّ الْمُبَلِّغِ وَ الْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَمِ؛ من گواهی میدهم که حضرتت مقام تسلیم، تصدیق، وفاداری و خیرخواهی را نسبت به امام حسین(علیه السلام)، آن امام مظلوم و جورکشیده از ظالمان، فرزند پیامبر اکرم و سبط برگزیده رسول و رهبر دانای خلق و وصی پیامبر و رساننده حکم خدا (و ارکان حقایق دین) به خلق، در حد کمال داشتی.
نتیجه در زیارتنامه حضرت عباس(علیه السلام) که با سند معتبر از امام صادق(علیه السلام) نقل شدهاست، خداوند، انبیاء و اولیاء الهی به او سلام میکنند و زائران ایشان بر ایمان و صفات برجسته او مانند تسلیم حق، مصدّق، بصیر، رجعتکننده، شهادت میدهند.