چهارشنبه سوری و مراسم آن در روستای لچه گوراب Introduction and review

"چهار شنبه سوری‌ و مرسام آن‌ در روستای لچه گوراب (به تصویر صفحه مراجعه شود) حسینعلی بیهقی مراسم آئینی فرهنگ عامه با وجود اینکه بعضا با خرافات و اندیشه‌های نا صواب آمیخته است اما از جهات مختلف قابل بررسی و امعان نظر می‌باشد. اعراب چهار شنبه را نحس می‌دانستند و ایرانیان بعد از پذیرش اسلام به‌ پیروی از این عقیده،مراسم آتش افروزی پایان سال را به‌ چهارشنبه اختصاص دادند. منوچهری دامغانی که تحت‌ نفوذ ادب عرب است و به قول خودش:بسی دیوان شعر تازیان از بردارد،در این بیت به نحوست چهارشنبه‌ اشاره می‌کند: چهار شنبه که روز بلاست باده بخور به ساتکین می‌خور تا به عافیت گذرد این نحوه اعتقاد به گونهء عینی و عملی در آداب و رسوم مربوط به چهارشنبه سوری دیده می‌شود. آتش می‌زنند و بعد به‌ همان ترتیب به طرف کوچه می‌اندازند و اعتقادشان این‌ است که نحوست را جارو می‌کنند و از خانه بیرون‌ می‌رانند. زمان برداشت‌ محصول را هنگام رفع گرفتاریهای خود می‌دانند: کربلای حسن کار و بار ما روز به روز بهتر می‌شود بیچارگی و بدبختی‌مان از میان می‌رود حاصل تازه‌مان بالا می‌آید اندوه مخور،گرفتاریهای ما بعد از بالا آمدن‌ محصول حل می‌شود9 *** در روستای لچه گوراب،چهارشنبه سوری تشریفات و مراسم خاصی دارد. صبح چهار شنبه سوری مادر از دختر دم بخت خود می‌خواهد که اتاق را از پائین به بالا جارو بکشد به این‌ نیت که ان شاء الله در سال آینده وضع بهتر و رو به‌ راه تری داشته باشند. در شب چهار شنبه سوری یکی از رسوم قابل‌ ملاحظه کاشتن درخت قولنج است که البته حالا مرسوم‌ نیست و این کار در گذشته صورت می‌گرفت."