Abstract:
صدور دستور موقت یکی از ابزاری ترین اقداماتی است که طرف دعوی جهت جلوگیری از تضیع حقوق خود در آینده اعم از توقیف مال یا اقدام عمل یا ترک عملی باشد. قابلیت صدور دستور موقت از سوی دادگاه جای سوال نیست چرا که قوانین داخلی اجازه و شرایط صدور توسط دادگاه را مقرر نمودهاند. لیکن در بحث داوری چه داخلی و چه بینالمللی صلاحیت داوران در صدور دستور موقت از دیر باز محل بحث بوده و هست.
در قانون داوری تجاری بینالمللی ایران مصوب 1376 برابر ماده 17 داوران صلاحیت صدور دستور موقت را دارند ولی در داوری داخلی برابر قانون آیین دادرسی مدنی مدنی برخی قائل به عدم صلاحیت داور در صدور دستور موقت میباشند ولی به نظر میرسد بنا به قاعده اذن در شی اذن در لوازم آن است و برخی دلایل دیگر داور داخلی توان صدور دستور موقت را داشته باشد. دیگر اینکه داوران اعم از موضوع داخلی و بینالمللی برابر این دو قانون ملزم به رعایت شرایط و تشریفاتی که در قانون آیین دادر سی مدنی است نمیباشد.در این مقاله سعی شده به این مسائل پاسخ داده شود.
Machine summary:
چرا که عملاً نیز دیوان داوری اختیار و قدرت اجرای دستور و قرار صادره را ندارند (Born, Gary, 2001, International Commercial Arbitration Commentary and Materials, p 925) ولی امروزه این نظر که دیوان داوری بهترین مرجع برای تصمیمگیری در مورد اقدامات تاخیر و موقت است طرفدار زیادی دارد چرا که داورانی با توجه با آشنایی که به جزئیات پرونده دارند و نسبت به موضوع نیز آشنا تر از دادگاهها هستند تشخیص صدور یا عدم صدوردستور موقت مناسب نر خواهد بود.
(صفایی، سید حسین، 1377، سخنی چند درباره نوآوریها و نارساییهای قانون داوری تجاری بینالمللی ایران، مجله حقوق ش 140 ص 11، افتخار جهرمی، گودرز، 1378، تحولات نهاد داوری در قوانین موضوعه ایران و دستاورد آن در حوزه داوری بینالمللی، مجله تحقیقات حقوقی، ش 28 و 27 ص 28) به نظر ایشان اعطای صدور چنین قراردادهای موقت حمایتی به دادگاه داخلی مبتنی بر مصلحت طرفین دعویو برای اجرای عدالت است چراکه دادگاههای داخلی در دسترس دعوی هستند و تصمیمات آنها موثر از تصمیمات مرجع داور است و عدالت اقتضا میکند اصحاب دعوی بتوانند برای مسائل فوری و جلوگیری از تضییع حقوق خود و تامین اجرای حکم داوری، اخذ تدابیر موقت را از دادگاه مزبور در خواست کنند و این امر نباید مانع صلاحیت مرجع داوری جهت رسیدگی به ماهیت اختلاف باشد.