Abstract:
موسسههای رتبهبندی اعتباری تاثیر بسزایی در کاهش عدم تقارن اطلاعات بین سرمایهگذار و سرمایهپذیر دارند. هدف از این تحقیق ارائه تحلیلی جامع از نقش این موسسهها در بازار سرمایه، چگونگی ایفای این نقش و آثار مترتب بر اقتصاد با ورود این موسسهها به کشور است. برای این منظور ابتدا با استفاده از روش اسنادی کتابخانهای به بررسی پیشینه تحقیقات انجام شده در این زمینه پرداخته شده و با بررسی سیر تاریخی این موسسهها، مفهوم رتبهبندی اعتباری و ارزیابی نیاز به این موسسهها در اقتصاد کشور، ادبیات نظری تحقیق ارائه شد. پس از آن مصاحبههایی با مسئولان و خبرگان مالی و جمعی از اعضای هیئت علمی دانشگاهها در این حیطه صورت گرفت و متن مصاحبهها با استفاده از روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل و سرانجام نتایج حاصل از تحقیق بیان شد. نتایج این پژوهش نشان میدهد با ورود موسسههای رتبهبندی اعتباری، از طریق کاهش عدم تقارن اطلاعات، سهولت بررسی وضعیت اعتباری شرکتها، کاهش هزینه تامین مالی بنگاههای معتبر و...، منابع به صورت بهینه تخصیص یافته، سرمایهگذاری افزایش مییابد و بازار سرمایه به سمت بازاری کاراتر حرکت میکند که سرانجام میتواند به افزایش رفاه اقتصادی در جامعه منجر شده و همچنین به سیاستگذار در زمینه درپیشگرفتن سیاستهای مالی کاراتر کمک نماید. در این راستا پیشنهادهایی به مسئولان با هدف اثرگذاری بیشتر این موسسهها بر اقتصاد ایران ارائه میشود.
Machine summary:
این مؤسسهها با ارائه رتبههایی که از بررسی دقیق شاخصهای مالی و اعتباری بر ابزارها و شرکتها و تعهدات مالی بهدست میآید، احتمال پرداخت به موقع تعهدات مالی آن شرکت یا ابزار را ارزیابی کرده و با در اختیار عموم قرار دادن این ارزیابی، باعث سهولت در امر سرمایهگذاری و افزایش سطح اعتماد سرمایهگذاران به شرکتها و اوراق میشوند.
اشکرودر (2015) در کتاب خود با عنوان مؤسسههای رتبهبندی اعتباری عمومی؛ افزایش ثبات سرمایهگذاری و وامدهی در بازارهای بیثبات در مورد موضوعاتی نظیر این بحث کرده است که چگونه این مؤسسهها میتوانند فعالیتهای سرمایهگذاری را تثبیت و ترویج نموده و مردم را به وام دادن و اقتصاد را به سمت رشد هدایت نمایند.
این تحقیق بر آن است تا به بررسی ورود مؤسسههای رتبهبندی اعتباری به اقتصاد کشور و اثرگذاری آن بر بازار سرمایه ایران از کانال اقتصاد اطلاعات و کاهش مسائل انتخاب معکوس و رفتار ناهنجار و لزوم (یا عدم لزوم) فعالیت این مؤسسهها در ایران بپردازد.
با ورود مؤسسههای رتبهبندی اعتباری و ارائه اطلاعات دقیق در زمینه ریسک اعتباری شرکتها و اوراق، با کاهش عدم تقارن اطلاعات در بازار، شفافیت افزایش یافته و سرمایهگذاران میتوانند به قضاوت درست از شرکتها بپردازند و راحتتر وضعیت اعتباری شرکتی را تحلیل و آینده آن را پیشبینی کنند که این امر اعتماد سرمایهگذاران را افزایش داده و موجب افزایش مشارکت آنها در بازار سرمایه میشود (رمضانپور و همکاران، 1392).
با این شرایط، وجود یک نهاد ثالث برای اظهار نظر در مورد وضعیت اعتباری شرکتها و اوراق بهادار و توزیع اطلاعات اعتباریشان و همچنین افزایش تقارن اطلاعاتی میان آنها و سرمایهگذاران احساس میشود.