نقد؛ چنگ‌زدن به تاریکی شب، نگاهی به فیلم پدر، فلوریان زلر Journal Article

این فیلم درباره‌ی پدری است که آلزایمر گرفته و به همین دلیل با دخترش دچار مشکل می‌شود و به‌تدریج به سمت زوال عقل پیش می‌رود. فیلم همچنین درباره‌ی مهرِ به والد و میل توأمان گریز از او و احساساتی متناقض ازاین‌دست است که توسط الیویا کلمن بازیگر نقش آن، دختر آنتونی، به‌خوبی تصویر می‌شود. غرورش به او اجازه نمی‌دهد عجزش را در درک امور بپذیرد و در جایی از فیلم در خصوص هوش و حافظۀ فوق‌العاده‌اش کُرکُری می‌خواند، اما در حقیقت زندگی برایش به معمای پیچیده‌ای بدل شده است. ذهن او از منطق خرد مألوف دور شده و دیگر به تعبیر دکارتی معیاری برای وضوح و تمایز گزاره‌ها ندارد. ما نیز به‌دفعات اذعان کرده‌ایم که دچار نوعی کژفهمی از جهان بوده‌ایم؛ بارها حیران مانده‌ایم که به‌راستی چه چیزی واقعی و چه چیزی توهّم ذهن ماست و در پی آن چون آنتونی از این عجز و ناتوانی خود دچار وحشت، اندوه، شرم و احساس فریب‌خوردگی شده‌ایم و در خود فرورفته‌ایم.