Abstract:
زمینه و هدف: با شیوع کرونا و ضرورت فاصله گذاری اجتماعی، اغلب دانشگاهها، به سرعت فعالیت های
آموزشی خود را از محیط کلاس حضوری به محیط یادگیری الکترونیکی تغییر دادند. بنابراین هدف از
انجام این پژوهش بررسی چالشها و مشکلات آموزش مجازی در دوران همه گیری ویروس کرونا بود.
روش تحقیق: روش تحقیق در این پژوهش بر اساس اهداف از انواع تحقیقات – کاربردی و به جهت
ماهیت از نوع توصیفی –تحلیلی میباشد. ابزارهای تحقیق شامل فیش برداری است.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که به طور روز افزونی، یادگیری الکترونیکی با تمام مزایا و معایبی که
دارد به روش عمده و اصلی برای آموزش در سازمانها پذیرفته شده است. همچنین نقاط ضعف در
آموزش های سنتی با حضور فیزیکی به وسیله آموزش های مجازی و الکترونیکی تا حد قابل توجهی پوشش
داده شده است.
نتیجه گیری: لذا با توجه به اهمیت موضوع در این مقاله سعی شده است با گسترش دید نسبت به آموزش
مجازی و یادگیریهای الکترونیکی، مزایا و محدودیتها و همچنین فرصتها و چالش های این نوع
آموزشها در ایام شیوع ویروس کرونا پرداخته شود.
Machine summary:
چالش ها و مشکلات آموزش مجازي در دوران همه گيري ويروس کرونا زهره باقري دوست کارشناسي روانشناسي، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد يادگار امام ، ري، ايران چکيده زمينه و هدف : با شيوع کرونا و ضرورت فاصله گذاري اجتماعي ، اغلب دانشگاه ها، به سرعت فعاليت هاي آموزشي خود را از محيط کلاس حضوري به محيط يادگيري الکترونيکي تغيير دادند.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که به طور روز افزوني ، يادگيري الکترونيکي با تمام مزايا و معايبي که دارد به روش عمده و اصلي براي آموزش در سازمان ها پذيرفته شده است .
حال با توجه به به شيوع گسترده ويروس کرونا و روند رشد کمي دانش آموزان و دانشجويان دوره هاي الکترونيکي ، مسئله اصلي اين پژوهش آن است که چالش ها و مشکلات آموزش مجازي در دوران همه گيري ويروس کرونا را شناسايي کند.
آموزش مجازي مبتني بر چند رسانه اي يعني استفاده از رسانه هاي مختلفي چون چاپ ، صوت ، تصوير، فيلم ، پويا نمايي و غيره که اخيرا به آموزش الکترونيکي نيز معروف شده است ، پاسخي به نيازهاي جامعه امروز است که در آن تقريبا غير ممکن است بتوان به همه افراد در يک کلاس ، در يک زمان و با يک روش به گونه اي آموزش را ارائه نمود که يادگيري براي همه آن ها صورت پذيرد.
مزيت هاي آموزش مجازي به طور روز افزوني ، يادگيري الکترونيکي و مبتني بر رسانه به منزله روش عمده و اصلي براي تربيت کارکنان در سازمان ها پذيرفته شده است (سيمونز، ٢٠١٢).