Abstract:
در ارزیابی علوم، تنها جنبۀ کارایی عینی مورد توجه قرار می‌گیرد. از این رو، علوم‌طبیعی نسبت به علوم انسانی از ارزش بیشتری برخوردار است، زیرا نتایج خود را به صورت عینی نشان می‌دهد. هدف این مقاله نقد این روش و ارائۀ پیشنهادی دیگر است. در این مقاله از نظریۀ میدان‌های «پیر بوردیو» با رویکردی هنجاری استفاده شده است تا از خودمختاری میدان علم به طور عام و میدان جامعه‌شناسی به طور خاص دفاع شود. نظریۀ سه جهان «کارل پوپر» به دلیل اهمیتی که برای شکل گرفتن فضایی عینی و متکثر برای علم قائل است و تعریف «رضا داوری» از بومی شدن علم نیز مطرح شده است. هرگونه سودمندی و اثربخشی جامعه‌شناسی منوط به شکل گرفتن و خودمختاری میدان جامعه‌شناسی است. بحث دربارۀ خودمختاری جامعه‌شناسی به معنای نادیده گرفتن سودبخشی جامعه‌شناسی نیست. هدف آن است که جامعه‌شناسی توانمندی لازم را برای انجام وظایفی که بر عهده دارد، به دست آورد.
The common method of evaluating of sciences only takes into account the tangible utility of sciences. This method leads to constant appreciation of natural sciences and convicting humanities of inefficiency because natural sciences yield concrete results. In this article, this method is criticized. Using Pierre Bourdieu’s field theory, and adopting a normative approach, the autonomy of the field of science in general, and specifically sociology, is defended. Also included is Karl Popper’s three world theory, due to the prominence it gives to the formation of an objective augmentative sphere for science. In the end, a definition of science localization proposed by Reza Davari is presented. Any utility and efficacy of sociology relies upon the formation and autonomy of the field of sociology. The autonomy of sociology should not be interpreted as ignoring the profitability of sociology to society. The aim is to enable sociology to achieve the competency required by its responsibilities
(
, 
, 
)
