Abstract:
در سال‌های اخیر آموزش عالی کشور در ابعاد کمی و کیفی رشد نموده است اما نکته قابل تأمل آن جاست که با وجود آنکه ظرفیت‌سازی مناسبی در دانشگاه‌ها از بعد کمی صورت گرفته، اغلب دانشگاه‌های کشور به سبک سنتی توسعه یافته‌اند و با شرایط زمان خود همگام نشده‌اند. به همین دلیل نتوانسته‌اند از حداکثر ظرفیت‌های فناورانه بهره برده و نیازهای جامعه را پاسخ دهند. هم اکنون به دلیل تغییرات وسیع در فناوری‌های نوین این معضل غامض‌تر شده است و برای بازنگری و اصلاح این روند لازم است تا دورنمای روشنی از دانشگاه‌های موفق در آینده تعریف گردد تا بتوان بر مبنای آن مسیر توسعه دانشگاه‌های کشور را طرح‌ریزی نمود. به همبن منظور سعی گردیده است تا سناریوهای محتمل برای دانشگاه‌ها در دهه‌های آینده ارائه شود. دانشگاه‌های کشور می‌توانند با توجه به این سناریوها، خط مشی خود را طراحی و برنامه‌های خود را جهت حرکت در راستای هر یک از سناریوها، سامان دهند.
In recent years, the higher education has grown in quantitative and qualitative dimensions in our country. But the point to consider is that, despite the progress of universities in developing their quantitative specifications, most of them have been developed using traditional style and cannot be able to need the needs of today's society. This problem has now become more complicated due to the massive changes in modern technology. In order to reform this disproportionate growth, we need a clear perspective on the characteristics and definitions of successful universities in the future to organize the development of universities in this country. This article attempts to present the possible scenarios for universities in the coming decades. According to these scenarios, the universities of the country can design their own policies and plan to move towards each of the major scenarios.
(
, 
, 
)
