Abstract:
وصف رحمت در قرآن کریم بارها در قالب‌های مختلف به خدای سبحان منتسب گشته و آثاری اساسی و بس مهم برای آن یاد شده است؛ از این رو، ارتقای معرفت در خصوص آن مهم و مفید است. طبیعی است که واکاوی مفهوم «رحمت الهی» ابتدائا منوط به مفهوم‌یابی خود مادۀ رحمت است. تحقیق حاضر کوشیده به شیوۀ توصیفی _ تحلیلی به تعریفی دقیق‌تر از مادۀ رحمت و در پی آن ارائۀ مفهومی دقیق‌تر در خصوص «رحمت الهی» بپردازد و البته در این مسیر به گونۀ مقتضی از راهکارهای معناشناسی بهره برده است. باری می‌توان گفت: «رحمت» در معنای اصلی‌اش عبارت است از میل درونی به ایصال خیر به «مرحوم»، که از محبت برخاسته از نوعی مبدا مشترک یا قرب پیشین نشئت می‌گیرد. در موارد انتساب مادۀ «رحمت» به خدای سبحان در آیات شریفه نیز، به‌رغم برخی تاویلات خلاف ظاهر، به نظر می‌رسد مراد از رحمت، مفادّ متعارف معنای پیش‌گفته، البته با لحاظ شان الهی است؛ هرچند از باب مجاز، گاه رحمت الهی، به فعل افاضه و انعام الهی یا مصداق خارجی نعمت و فیض الهی نیز اطلاق شده است.
The description of mercy in the Holy Qur'an has been attributed to God Almighty many times in various forms and fundamental and very important works have been attributed to it; therefore, promoting knowledge about it is important and useful. It is clear that the analysis of the "divine mercy" concept is primarily dependent on mercy concept itself. The present study intends to extract a more accurate definition of the mercy concept in a descriptive-analytical manner and then provide a more accurate concept of "divine mercy". Of course, in this way, semantic solutions have been used appropriately. In general, mercy in its original meaning is the inner desire to deliver good to the deceased, which arises from common love. As for the mercy of God Almighty, in spite of some statements, the meaning of mercy does not mean anything other than the conventional concept; however, sometimes the act of divine bestowal or reward or the external example of divine blessing and grace is also referred to as mercy.
(
, 
, 
)
