Abstract:
تقدیرگرایی باور به تاثیر یک قدرت مافوق بشری یا نیروهای بیرونی مثل شانس در زندگی است. پزوهش حاضر با هدف مطالعه تطبیقی تقدیرگرایی در افراد دارای معلولیت و افراد غیر معلول انجام شد. این پژوهش از نوع پیمایشی بود. تعداد 400 نفر شامل 200نفر از معلولین جسمی حرکتی، فلج مغزی و نابینا و 200 نفر افراد غیر معلول شهر یزد در سال 1397 انتخاب شدند. برای انتخاب افراد معلول از روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای در دسترس و برای انتخاب افراد غیرمعلول از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای سیستماتیک استفاده‌شد. ابزار گردآوری داده‌ها، مقیاس مسئولیت‌پذیری احمدی آخورمه و همکاران (1392)، توانمندی پترسون و سلیگمن (2004)، نگرش‌های ناکارآمد وایزمن و بک (1978) و پرسش‌نامه محقق‌ساخته تقدیرگرایی است. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی‌مستقل، همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون رگرسیون چند متغیره در دو گروه مستقل مورد تحلیل قرارگرفت. میانگین تقدیرگرایی در افراد معلول3/48 و در افراد غیر معلول برابر با 45 بود. نتایج آزمون فرضیه‌ها نشان‌داد که میزان تقدیرگرایی در افراد معلول بیشتر از افراد غیر معلول است. در افراد معلول بین تقدیرگرایی و متغیرهای مورد پژوهش از قبیل تحصیلات با سطح معناداری، سن، شدت معلولیت، نگرش‌های ناکارآمد، توانمندی‌و مسئولیت‌پذیری، رابطه معنادار وجود داشت. درصورتی‌که در افراد غیر معلول بین تقدیرگرایی و متغیرهای نگرش‌های ناکارآمد و توانمندی رابطه معنادار مشاهده‌شد، اما بین تقدیرگرایی و دیگر متغیرهای موردبررسی رابطه معنادار وجود نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد متغیرهای نگرش‌های ناکارآمد و توانمندی بیشترین تاثیر را بر تقدیرگرایی در افراد معلول و غیر معلول داشته‌اند و 16 درصد از واریانس تقدیرگرایی را تبیین می‌کند.
Fatalism is believing in the impact of superhuman power or external forces like chance/luck in life. This research was conducted for a comparative study of fatalism among disabled and non-disabled people. In this research, a survey method was used. 200 people with physical disabilities, cerebral palsy (CP) and blindness and 200 non-disabled people from Yazd in 2018 were selected. Available quote sampling method was used to select disabled people and systematic cluster sampling was used to select non-disabled people. Data collection tools include the responsibility scale of Ahmadi Akhorme et.al (1392), the ability of Peterson and Seligman (2004), Weissman & Beck`s (1978) dysfunctional attitudes and researcher questioner made by fatalism. Data were analyzed in two independent groups by statistical mean difference, T-test, Pearson correlation, ANOVA and multivariate regression test. The average fatalism is 48.3 in disabled people and 45 in non-disabled people. The result of hypothesis showed that the measure of fatalism is higher in disabled people. In disabled people, there was a significant/meaningful relationship between fatalism and the studied variables such as education (with meaningful level, age, severity of disability, inefficient attitudes, empowerment and responsibility. In non-disabled people, there was a meaningful relationship between fatalism and inefficient attitude variables and empowerment, but there wasn’t any significant relationship between fatalism and other studied variables. The result of regression analysis showed that inefficient attitude variables and ability had the greatest effect on fatalism in disabled and non-disabled people and only people and only 16 percent of Variance explains fatalism.
(
, 
, 
)
