Abstract:
بحث ضرورت مربی اخلاق، یکی از زمینه‌های پرچالش در تربیت اخلاقی است. علامه مصباح یزدی، یکی از اندیشمندانی است که در این زمینه دیدگاه جامعی دارد. اما به‌دلیل پراکندگی این دیدگاه در آثارشان، نظر ایشان در این مسئله به‌روشنی تبیین نشده است. این مقاله، به روش کتابخانه‌ای برای پاسخ به دو سوال زیر سامان یافته است: آیا از نظر علامه مصباح یزدی، مربی اخلاق ضرورت دارد؟ آیا فرد بدون مربی توان برنامه‌ریزی در این زمینه را دارد؟ ضرورت مربی، از چه مرحله‌ای از تربیت اخلاقی فعلیت می‌یابد؟ نتایج تحقیق، حاکی از این است که علامه مصباح با توجه به فساد روز‌افزون و تقاضای جامعه از روحانیت در درمان بیماری‌های اخلاقی و رشد معنوی، مربی اخلاق ضرورت می‌یابد. در پاسخ به سوال دوم، فرد بدون مربی باید تلاش فراوانی کند و با تسلط به منابع دینی در زمینه تربیت اخلاقی و معنوی برنامه‌ریزی کند.
The topic of necessity for the mentor of ethics is a challenging issue within the field of ethical education. Allameh Mesbah Yazdi is a scholar with a thorough view in this regard. However, as his views and instructions are scattered in his different works, his position in this regard is not known well. Through the library method, the present paper answers the following question: Does Allameh Mesbah Yazdi deems the mentor of ethics necessary? Can the man do arrangements and improvements in this area without a mentor? From what step onwards does a mentor become necessary? The results of the study show that the existing rife corruption and the demand of the society to the clerics for remedying the ethical maladies and for the encouragement of spritual growth, Allameh Mesbah considers the mentor of ethics as a necessity. Concerning the second question, it should be mentioned that without a mentor, the man has to work so hard and make arrangements and improvements in moral and spiritual education via mastering religious resources.
Machine summary:
آيا از نظر علامه مصباح يزدي، مربي اخلاق ضرورت دارد يا نه؟ در صورت مثبت بودن، ضرورت مربي از چه مرحله‌اي از تربيت اخلاقي فعليت مي‌يابد؟ ازاين‌رو، اين پژوهش درصدد است به تبيين نظر ايشان در اين زمينه بپردازد.
علامه مصباح، با اشاره به‌دليل تأکيد بر ضرورت تهذيب نفس و داشتن مربي اخلاق، مي‌فرمايند: مراد بزرگان و علماي ما از سفارش به تهذيب نفس چيست؟ تهذيب نفسي که گاهي تصريح مي‌کنند که واجب است و حتي برخي آن را از اوجب وا‌جبات مي‌دانند، بالاخره ما تهذيب نفس و خودسازي و عمل به دستورات مربوط را براي چه مي‌خواهيم؟ اين چيست که اين قدر دربارة آن تأکيد مي‌شود که در اين راه بايد حتما استاد داشته باشيد و تسليم او باشيد و هر چه او مي‌گويد، عمل کنيد؟ آيا تهذيب نفس هدفي فطري دارد؟...
اما در اين مرحله انسان به استاد اخلاق نياز دارد؛ يعني نيازمند کسي است که در اين زمينه تجربه داشته باشد و دانش لازم براي برنامه‌ريزي را دارا باشد و اهل کج‌روي و مريد بازي نباشد و از لحاظ اخلاقي بتوان به او اطمينان کرد.
تربيت مربي اخلاق، ادامه رسالت پيامبر اکرم( علامه مصباح در جمع اعضاي مرکز تربيت مربي اخلاق، خلأ وجود مربيان براي گسترش اخلاق و ضرورت پرداختن به اين مقوله را اين‌گونه بيان مي‌فرمايند: امروز رشته‌هاي حقوق، سياست، اقتصاد، مديريت و نظاير آن، طرفداران بيشتري دارد تا رشته اخلاق؛ چراکه آنها اثر دنيايي بيشتري دارند تا اخلاق.
(
, 
, 
)
