Abstract:
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی واقعیت درمانی و درمان شناختی رفتاری بر اضطراب ناشی از کرونا و آثار سوگ در دوران پاندمی کووید 19 انجام شد. روش: از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مراجعین مرکز مشاوره گلستان بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 45 نفر انتخاب شد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و یک گروه گواه 015 نفر) جایگزین شدند. گروه‌های آزمایش به مدت 8 جلسه در جلسات واقعیت درمانی (بر مبنای منبع صاحبی درسال 1398) و جلستان درمان شناختی رفتاری (بر مبنای منبع هالزنت و استیونز در سال 2010) به صورت گروهی و به مدت 45 دقیقه شرکت کردند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه‌های اضطراب ناشی از کرونا (علی پور و همکاران، 1399) و پرسشنامه آثار سوگ (هوگان و همکاران، 2001) بود. داده‌ها با استفاده از تحیل کوواریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شدند. یافته‌ها: درمان شناختی رفتاری و واقعیت درمانی باعث کاهش اضطراب ناشی از کرونا و آثار سوگ شد. همچنین تاثیر واقعیت درمانی بر کاهش اضطراب ناشی از کرونا بیشتر از درمان شناختی رفتاری بود. نتیجه‌گیری: می‌توان گفت واقعیت درمانی و درمان شناختی رفتاری باعث کاهش اضطراب ناشی از کرونا و آثار سوگ می‌گردد و می‌توان از این روش‌های درمانی در جهت کاهش اضطراب ناشی از کرونا و آثار سوگ مراجعین استفاده نمود.
Aim: The aim of this study was to compare the effectiveness
of reality therapy and cognitive-behavioral therapy on
coronary anxiety and the effects of grief during the Covid 19
pandemic. Method: It was a quasi-experimental design with
pre-test-post-test design with a control group. The statistical
population included all clients of Golestan Counseling Center
who were selected using available sampling method 45 people
and were randomly assigned to two experimental groups (15
people in each group) and a control group of 015 people). The
experimental groups participated in 8 sessions of reality
therapy sessions (based on Sahebi source in 2019) and
Jalastan behavioral cognitive therapy sessions (based on
Halsent and Stevens source in 2010) in groups for 45 minutes.
The instruments used were Corona Anxiety Inventory
(Alipour et al., 2020) and Mourning Effects Questionnaire
(Hogan et al., 2001). Data were analyzed using multivariate
analysis of covariance and Bephroni post hoc test. Results:
Cognitive-behavioral therapy and reality therapy reduced
coronary anxiety and grief effects. Also, the effect of reality
therapy on reducing coronary anxiety was greater than
cognitive-behavioral therapy. Conclusion: It can be said that
reality therapy and cognitive-behavioral therapy reduce
coronary anxiety and grief effects and these therapies can be
used to reduce coronary anxiety and grief effects of clients.
(
, 
, 
)
