Abstract:
هدف از این پژوهش، مقایسة اثربخشی زوجدرمانی مبتنی بر بخشودگی و تصویرسازی ارتباطی، بر گذشت زناشویی و احساس مثبت نسبت به همسر در زنان دارای کیفیت پایین زناشویی بود. طرح پژوهش، نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل و حجم نمونه 75 زن بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. از این تعداد 25 نفر به گروه آزمایشی زوجدرمانی مبتنی بر بخشودگی و 25 نفر به گروه آزمایشی تصویرسازی ارتباطی و 25 نفر به گروه کنترل به صورت واگذاری تصادفی تخصیص یافتند. ابزارهای پژوهشی مورد استفاده پرسشنامة گذشت صفت (بری و همکاران، 2005) و پرسشنامة احساسات مثبت (الیری و ترکویتز، 1978) بود. گروه آزمایشی تصویرسازی ارتباطی، 8 جلسه 90 دقیقهای و گروه آزمایش آموزشی زوجدرمانی مبتنی بر بخشودگی، 9 جلسة 90 دقیقهای آموزش دیدند. برای تحلیل دادهها از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تکمتغیره استفاده شد. یافتهها نشان داد هر دو رویکرد درمانی در مرحلة پسآزمون بر گذشت زناشویی و احساس مثبت نسبت به همسر، تاثیر قابل توجهی داشته و منجر به افزایش معنادار بخشودگی و احساس مثبت نسبت به همسر میشود (p <0. 005). همچنین بین دو روش مداخله در میزان تاثیرگذاری بر متغیرهای وابسته، تفاوت معناداری وجود ندارد. بر اساس یافتهها میتوان گفت هریک از این رویکردها از جمله مداخلات موثر و موفق در حیطة زوجدرمانیاند.
The purpose of this study was to compare the efficacy of couple therapy based on forgiveness and communication imaging on marital past and positive feelings toward spouse in women with poor marital status. The research design was quasi-experimental with pre-test and post-test with control group. The sample size was 75 women who were selected by convenience sampling. Of these, 25 were assigned to experimental group based on forgiveness, 25 to experimental group, and 25 to control group randomly assigned. The research tools used were the Trait Forgiveness Questionnaire (Barry et al., 2005) and the Positive Feelings Questionnaire (Ellier & Trekowitz, 1978). The experimental group received 8 sessions of 90-minute training and the experimental group received 9 minutes of forgiveness-based couple therapy. Multivariate and univariate analysis of covariance was used for data analysis. Results showed that both post-test approaches had a significant effect on marital forgiveness and positive feelings toward spouse and led to a significant increase in forgiveness and positive feelings toward spouse (P <0.005). Also, there was no significant difference between the two methods of intervention in influencing the dependent variables. According to the findings, each of these approaches is one of the most effective and successful interventions in the field of couple therapy.
Machine summary:
یافتهها نشان داد هر دو رویکرد درمانی در مرحلة پسآزمون بر گذشت زناشویی و احساس مثبت نسبت به همسر، تأثیر قابل توجهی داشته و منجر به افزایش معنادار بخشودگی و احساس مثبت نسبت به همسر میشود (p واژههای كليدی: زوجدرمانی مبتنی بر بخشودگی، تصویرسازی ارتباطی هندریکس، گذشت زناشویی و احساس مثبت نسبت Comparison of the effectiveness of couple therapy based on forgiveness and Hendrix's Imago relationship therapy on marital forgiveness and positive feeling for the spouse Mehrana Askary, PHD student psychology.
در جدول شمارۀ 4، نتایج آزمون تعقیبی بنفرونی برای مقایسۀ میانگینهای تعدیلیافتۀ متغیرهای گذشت زناشویی و احساس مثبت نسبت به همسر، در سه گروه زوجدرمانی مبتنی بر بخشودگی (1) و تصویرسازی ارتباطی هندریکس (2) و گروه گواه (3) ارائه شده است.
بحث و نتیجهگیری این پژوهش با هدف مقایسۀ اثر بخشی زوجدرمانی مبتنی بر بخشودگی و تصویرسازی ارتباطی هندریکس بر گذشت زناشویی و احساس مثبت نسبت به همسر در زنان مراجعهکننده به مراکز مشاورۀ شهر اهواز انجام شد.
نتایج این پژوهش با یافتههای نف (Neff, 2003)، بــاکوس (Backus, 2009)، علی پور و همکاران (Alipour, Ezazi Bojnourdi, Honarmand Dorbadam, Moosavi & Dashtbozorgi, 2017)، زارع و همکاران (Zaree, Ghobari Bonab, Shams Natanzy & Sadeghkhani, 2013)، مورورا و ترلک (Muraru & Turliuc, 2017)، لوینسن و همکاران (Levenson, Aldwin & Yancura, 2016)، فینچـام و همکاران (Fincham, Hall & Beach, 2005)، همسوست.