Abstract:
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر درمان فراشناختی (MCT) و ذهن اگاهی مبتنی بر شفقت به خود بر تاب آوری در برابر استرس پرستاران در همه گیری کووید -19 بود. روش : طرح پژوهش حاضر، یک طرح نیمه آزمایشی از نوع طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل غیر معادل همراه با پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان تامین اجتماعی شهرستان شهریار در سال 1399-1400بود. ۶۰ نفر از پرستاران انتخاب شدند و در سه گروه به طور تصادفی جایگرین شدند. که شامل: 20 نفر برای برنامه آموزشی مبتنی بر فراشناخت، 20 نفر برای برنامه آموزشی مبتنی بر ذهن اگاهی مبتنی بر شفقت و 20 نفر برای گروه گواه است. از پرسشنامه تاب آوری در برابر استرس کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) برای گرد آوری داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج در کل نشان داد که آموزش مبتنی بر درمان فراشناخت (MCT) و ذهن اگاهی مبتنی بر شفقت به خود بر تاب آوری در برابر استرس پرستاران در همه گیری کووید -19 تاثیر دارد و تاثیر هر دو روش نیز نسبت به مرحله پیش ازمون پایدار بوده است. هرچند پایداری مداخله مبتنی بر درمان فراشناخت (MCT) بیشتر از ذهن اگاهی مبتنی بر شفقت ارزیابی شده است.
Objective: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of metacognitive therapy (MCT) training and self-compassion-based mindfulness on nurses' resilience to stress in all Covid-19 attacks. Method: The design of the present study was a quasi-experimental design of pre-test-post-test design with unbalanced control group with quarterly follow-up. The statistical population of the present study was all nurses of Shahriar Social Security Hospital in 1399-1400. Nurses were selected and randomly assigned to three groups. Which includes: 20 people for metacognition-based training program, 20 people for compassion-based mindfulness training program and 20 people for control group. The Connor and Davidson Stress Resilience Questionnaire (2003) was used to collect data. Results: The results showed that metacognitive therapy (MCT) and self-compassion-based mindfulness training have an effect on nurses' resilience to stress in the Covid-19 epidemic and the effect of both methods compared to the previous stage. The test has been stable. However, the sustainability of metacognitive therapy-based intervention (MCT) has been assessed more than compassion-based mindfulness.
Machine summary:
مقايسه اثربخشي برنامه آموزشي مبتني بر فراشناخت (MCT) و ذهن اگاهي مبتني بر شفقت به خود بر تاب آوري در برابر استرس پرستاران در همه گيري کوويد -١٩ Comparison of the effectiveness of metacognition-based training program (MCT) and self-compassion-based mindfulness on nurses' resilience to stress in the Covid-19 epidemic تاريخ دريافت مقاله : ١٤٠٠/٠٦/٠٢، تاريخ دريافت نسخه نهايي: ١٤٠٠/٠٨/٢٥، تاريخ پذيرش مقاله : ١٤٠٠/٠٩/١٨ نوع مقاله : علمي -پژوهشي افسانه تاجيک ١، سيدعلي حسيني المـدني *٢ و آناهيتـا خدابخشي کولايي ٣ چکيده هدف : پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي برنامه آموزشي مبتني بر فراشناخت (MCT) و ذهن اگاهي مبتني بر شفقت به خود بر تاب آوري در برابر استرس پرستاران در همه گيري کوويد - ١٩ بود.
يافته ها: نتايج در کل نشان داد که برنامه آموزشي مبتني بر فراشناخت (MCT) و ذهن اگاهي مبتني بر شفقت به خود، بر تاب آوري در برابر استرس پرستاران در همه گيري کوويد -١٩ تاثير دارد(٠/٠٥ ˂p) و تاثير هر دو روش نيز نسبت به مرحله پيش آزمون پايدار بوده است (٠/٠٥ ˂p).
پيش تر نتايج يک پژوهش نشان داده بود که تاب آوري ذهني يک عامل محافظتي است که به پرستاراني کـه پس از بهبودي از کوويد - ١٩ به کار باز ميگردند کمک ميکند تا با استرس شغلي کنار بيايند (ژنگ ٣ و همکاران ، ٢٠٢١)، و مطالعه ديگري نشـان داد کـه آمـوزش بهداشـت ميتوانـد تـرس پرستاران را کاهش دهد.