Abstract:
هدف: تعارض خط‌مشی بهمعنای عدم انطباق درونی خط‌مشی با اصول و استاندارهای خط‌مشی‌گذاری یا ناهماهنگی بین دو یا چند خط‌مشی با یکدیگر یا با اسناد بالادستی است که به انحراف عملکرد از هدف خط‌مشی و بروز پیامدهای ناخوشایند منجر می‌شود. هدف پژوهش حاضر، ارائه چارچوبی برای تبیین تعارض خط‌مشی در نظام خط‌مشی‌گذاری سلامت ایران است.
روش: برای پاسخ به پرسش اصلی پژوهش، مبنی بر اینکه چه عناصری بر تعارض خط‌مشی در فرایند خط‌مشی‌گذاری نظام سلامت ایران تأثیرگذار است، از 13 خبره در قالب سه دور پرسش‌نامه دلفی نظرسنجی به عمل آمد. سپس، از طریق پرسش‌نامه دیمتل فازی، میزان اثرگذاری یا اثرپذیری متغیرها تعیین شد و در مرحله بعد، از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد. بدین ترتیب، راهبرد این پژوهش آمیخته است.
یافته‌ها: متغیرهای تعارض خط‌مشی‌های نظام سلامت بدین صورت شناسایی شد: تنظیمات عناصر درونی خط‌مشی، نوع‌شناسی بازیگران، خصوصیت‌های ایدئولوژیک، بسترهای اجرا، ویژگی‌های محیطی، ابزارهای ایجاد تعارض، مجاری شناسایی تعارض، راهبردهای حل تعارض و پیامدهای حل تعارض. در پایان، با استفاده از روش‌های کمی، روابط و جهت بین متغیرها و شدت اثر آنها در چارچوب تعارض خط‌مشی مشخص شد.
نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود که خط‌مشی‌گذاران سلامت ضمن آموزش استانداردهای علمی خط‌مشی‌گذاری، عوامل مؤثر بر هر موقعیت تصمیم را شناسایی کرده و از راهبردهای مناسب برای مدیریت تعارض خط‌مشی استفاده کنند تا خط‌مشی‌هایی با کمترین تعارض غیرکارکردی و بیشترین انسجام و هم‌افزایی به وجود آید.
Objective: Policy conflict is defined as the non-compliance of the policy with the principles and standards of policy or the lack of coordination between two or more policies with each other or with upstream documents, which causes the performance to deviate from the policy goal and unpleasant consequences. The purpose of this study is to provide a framework for explaining policy conflict in the Iranian health policy system. Methods: To answer the main research question, which is the elements affecting the policy conflict in the policy-making process of the Iranian health system? A mixed approach was used. To perform the Delphi method, the opinions of 13 experts were received in the form of three rounds of questionnaires. Then, the effect or variability of the variables was determined through a fuzzy Dematel questionnaire and in the next step, the structural equation modeling method was used. Results: Conflict variables of health system policies including settings of internal elements of policy, typology of actors, ideological characteristics, performance contexts, environmental characteristics, conflict resolution tools, conflict identification channels, conflict resolution strategies and finally conflict resolution consequences were identified. Using quantitative methods, the relationships and directions between the variables and the intensity of their effect were determined in the context of line conflict. Conclusion: The conclusion is that health policymakers while teaching scientific standards of policy management, should identify the factors influencing each decision situation and use appropriate strategies to manage policy conflict to create policies with the least non-functional conflict and the most coherence and synergy
(
, 
, 
)
