Abstract:
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر کاهش عواطف منفی و بهبود کیفیت زندگی در افراد وابسته به مواد بود. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد وابسته به مواد مراجعهکننده به مراکز کمپ ترک اعتیاد شهر دزفول در سال 1398 بود که از میان آن ها 50 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (25 نفر) و گروه کنترل (25 نفر) جای گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای به صورت یک بار در هفته درمان پذیرش و تعهد را دریافت نمودند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه عاطفه مثبت و عاطفه منفی و پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1996) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر انجام شد. یافتهها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث کاهش عاطفه منفی و ابعاد آن و بهبودکیفیت زندگی و ابعاد آن شدند و این تفاوت در مرحله پیگیری یکماهه نیز پابرجا بود. نتیجهگیری: بر اساس این نتایج، درمان پذیرش و تعهد میتواند در کاهش عواطف منفی و بهبود کیفیت زندگی افراد وابسته به مواد سودمند واقع شود و متغیر یادشده میتواند میزان بالایی از تغییرپذیری عواطف و کیفیت زندگی را در افراد وابسته به مواد تبیین نماید.
Objective: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on reducing negative emotions and improving quality of life in drug addicts. Method: The present study was a quasi-experimental pretest-posttest and follow-up with a control group. The statistical population of this study included drug addicts who were referred to Dezful addiction treatment centers in 1398. Among them, 50 people were selected by convenience sampling method and randomly placed in two experimental groups (N=25) and control groups (N=25). The experimental group received acceptance and commitment treatment in 10 sessions of 90 minutes once a week. The positive and negative emotion questionnaire and the quality of life questionnaire (World Health Organization, 1996) were used to collect data. Data was analyzed using repeated measures analysis of variance. Results: The results showed that the treatment based on acceptance and commitment significantly reduced negative emotion and its dimensions and improved quality of life and dimensions, and this difference persisted in the one-month follow-up step. Conclusion: Based on these results, acceptance and commitment therapy can reduce negative emotions and improve the quality of life of drug users, and this variable can explain the high degree of emotional variability and quality of life in drug users.
Machine summary:
در موج ســوم روان درمانی عقیده بر این اســـت کـه شـــنـاخـت هـا و هیجـان هـا را ـباید در ـبافـت مفهومی پـدیده هـا در نظر گرفـت و ـبه بیمـار آموزش داده شـــود ـتا در گـام اول هیجـان هـای خود را بپـذیرد و ـبا زـندگی در «اینجا و اکنون ١» از انعطاف پذیری روان شــناختی بیشــتری برخوردار شــود که از جمله روش های کاربردی آن برای اســـتفاده در کار بالینی و غیربالینی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد٢ اسـت (جلوداری ، سـوداگر و بهرامی هیدجی ، ١٣٩٨).
لذا پژوهش حاضـر، کوشـشـی در جهت کاهش عواطف منفی و بهبود کیفیت زندگی افراد وابسـته به مواد بود که با اسـتفاده از مداخله های روزآمد، مؤثر و متنوع ، به ســرعت با این معضــل خانمان ســوز مقابله شــود تا ضــمن بهبود عواطف مثبت افراد وابسته به مواد و به تبع آن ، کاستن از عواطف منفی و زجرآور زندگی ، موجبات بهبود کیفیت زندگی آنان نیز میسـر گردد؛ بنابراین به دلیل اهمیت و شـیوع اعتیاد و با در نظر گرفتن خلاء موجود در پیشینه مطالعات پیرامون اعتیاد و پیامدهای روان شناختی آن ، مطالعه حاضـر به دنبال پاسـخگویی به این سـوال اسـت که آیا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش عواطف منفی و بهبود کیفیت زندگی افراد وابسته به مواد تاثیر دارد؟ روش جامعه ، نمونه و روش نمونه گیری این پژوهش از نوع نیمـه تجربی ـبا طرح پیش آزمون ، پس آزمون و پیگیری یک مـاهـه ـبا گروه کنترل انجام شـد.
بحث و نتیجه گیری این پژوهش با هدف بررســـی اثربخشـــی درمان پذیرش و تعهد بر کاهش عواطف منفی و بهبود کیفیت زندگی افراد وابسـته به مواد شـهرسـتان دزفول انجام شـد.