Abstract:
این تحقیق به منظور ارائۀ تصویری از چگونگی وضعیت انزوای اجتماعی و آسیبهای اجتماعی خانوادۀ جانبازان از منظر همسران طراحی و اجرا شده و در جریان آن با ۳۰ نفر از همسران جانبازان ساکن شهر تهران مصاحبه شده است. رویکرد پدیدارشناسی تجربی در تحلیل مصاحبه با همسران جانبازان، چند مضمون اصلی و فرعی در زندگی خانوادگی آنها را آشکار کرد. تردد محدود و خانهنشینی، شبکۀ حمایت اجتماعی رسمی و غیررسمی ناکافی به انزوای خانوادههای جانبازان میانجامد و احتمال وقوع آسیبهای اجتماعی چون خشونت خانگی، اعتیاد و طلاق را افزایش میدهد. این نتایج ضمن تأیید یافتههای پژوهشهای پیشین حاوی نکتهای مهم است: با آنکه تأثیر متغیر شدت جانبازی بر زندگی خانوادگی امری پذیرفته شده است؛ اما نتایج تحقیق آشکار کرد که نوع جانبازی متغیر مهمتری است که جایگاه نقشی فرد جانباز و نیز تعاملات او با خانواده و خانواده در اجتماع را تعیین میکند.
This study was designed and conducted to explore social isolation and social problems of veterans' families from the perspective of spouses. To do so, 30 spouses of veterans living in Tehran were interviewed. Experimental phenomenological approach in analyzing interviews with veterans' wives revealed several main and secondary themes in their family life. Limited outdoor activities and being more at home, inadequate formal and informal social support networks lead to the isolation of veterans' families and increase the likelihood of social problems such as domestic violence, addiction and divorce. These results, while emphasizing the findings of previous research, contain an important point. Although the effect of the severity of injury on family life has been accepted, the results of the study revealed that the type of injury is a more important variable that determines the social role of the veteran and his interactions with family and his family in society.
Machine summary:
مریضی خود را بر نقشها و دلخوشیهایی که اساساً مقوم روابط صمیمانه با خانواده و دوستان است، به زور تحمیل میکند» (برناردز، ۱۳۸۴: ۱۷۱) از این رو تحقيق حاضر روابط اجتماعی و شبکۀ حمایت خانوادههای جانبازان را مورد بررسی قرار داد تا مختصاتی از میزان پیوندهای اجتماعی خانوادۀ آنان با اجتماع به دست دهد و همزمان شناختی از وضعیت آسیبهای اجتماعی آنان گردآورد.
جانعلی زاده چوبستی (۱۳۸۹) بر مطالعۀ میزان برخورداری ۲۶۹ نفر از جانبازان اعصاب و روان و ضایعۀ نخاعی استان مازندران (جامعه آماری) را از سرمایۀ اجتماعی در محیط اجتماعی خانواده، خویشاوندان، دوستان، همسایگان، جامعه و سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران تمرکز یافته و دریافته است: پاسـخگویان این مطالعه (بهطور متوسط) دارای پیوند اجتماعی عینی قابل ملاحظهای در بین خویشاوندان، دوستان و همسایگان هستند؛ اما بین میانگین برخورداری کل جانبازان از تعداد دوستان صمیمی، تعداد همسایگان قابل اتکا در مواقع اضطراری، و تعداد خویشاوندانی که از تعامل با آنها احساس رضایت حاصل شده است، تفاوت وجود دارد.
(همسر جانباز حرکتی، ۴۲ ساله، مدت ازدواج ۲۸ سال) همسران جانبازان اعصاب و روان، نگران برخوردهای همسران خود در جمع هستند، این موضوع از عوامل تعیین کنندۀ میزان و نوع ارتباط خانوادۀ جانباز با سایرین است.
(مصاحبه شده شماره ۱۲، همسر جانباز اعصاب و روان، ۵۲ ساله، مدت ازدواج ۳۴ سال) تعدادی از همسران و فرزندان جانبازان اعصاب و روان به اختلال استرس پس از سانحه نیابتی دچار بودند.