Abstract:
یکی از تحولات نظام جهانی، ایجاد تغییر در ماهیت و اشکال قدرت و ارتقاء تاثیرگذاری قدرت نرم بر قدرت سخت بوده است. کشورهایی که به شکلی ماهرانه از ابزارهای فرهنگ، تمدن، تاریخ و جغرافیای خویش برای تحت تاثیر قرار دادن دیگران استفاده کردهاند، در صحنه سیاست ملی و جهانی اقتداری به مراتب ماندگارتر و موثرتر یافتهاند. کشور ایران، از هزاران سال پیش تاکنون، چه به عنوان کشور و تمدنی بسیار پیچیده و شگفتانگیز در چهار راه تمدنهای بزرگ بشری؛ و چه در عصر کنونی به مثابه کشوری با کولهباری از تاریخ، فرهنگ و تمدن در قلب بحرانهای منطقهای، و از سوی دیگر موقعیت ایران به عنوان بزرگترین کشور شیعه و وارث نخستین انقلاب مذهبی در دنیای جدید؛ بعنوان کانون تولید کننده قدرت نرم مطرح بوده است. بر این اساس پرسش اصلی که در این پژوهش مطرح شده این است که منابع فرهنگی قدرت نرم ایران در کشور عراق چیست؟ فرضیه مطرح شده برای سوال اصلی این پژوهش حاکی از آن است که جمهوری اسلامی ایران، منابع فرهنگی قدرت نرم متعددی را در بازه ی زمانی 2010 تا 2020 شامل؛ جایگاه والای مرجعیت در دو کشور، ریشههای ایرانی کشور عراق، گسترش زبان و ادبیات فارسی، آیینها و رسومات، فرهنگ همزیستی مسالمت آمیز، پیشرفت دانش در ایران، حضور درصد قابل توجهی از شیعیان در ایران و عراق، سازمانهای فرهنگی فعال ایران در منطقه و وجود حوزههای علمیه در دو کشور میباشد.
One of the developments of the world system has been to change the nature and forms of power and to promote the influence of soft power on hard power. Countries that have skillfully used the tools of their culture, civilization, history, and geography to impress others have found far more lasting and effective authority in national and global politics. Iran, from thousands of years ago until now, both as a country and a very complex and wonderful civilization at the crossroads of great human civilizations; And in the present age as a country with a wealth of history, culture and civilization in the heart of regional crises, and on the other hand the position of Iran as the largest Shiite country and the heir of the first religious revolution in the new world; It has been considered as a center of soft power production. Accordingly, the main question raised in this study is what are the cultural resources of Iran''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''s soft power in Iraq? The hypothesis raised for the main question of this research indicates that the Islamic Republic of Iran includes various cultural sources of soft power in the period 2010 to 2020; The high position of authority in the two countries, the Iranian roots of Iraq, the spread of Persian language and literature, rituals and customs, the culture of peaceful coexistence, the advancement of knowledge in Iran, the presence of a significant percentage of Shiites in Iran and Iraq,
Machine summary:
کشور ايران، از هزاران سال پيش تاکنون، چه به عنوان کشور و تمدني بسيار پيچيده و شگفت انگيز در چهار راه تمدن هاي بزرگ بشري؛ و چه در عصر کنوني به مثابه کشوري با کوله باري از تاريخ ، فرهنگ و تمدن در قلب بحران هاي منطقه اي، و از سوي ديگر موقعيت ايران به عنوان بزرگ ترين کشور شيعه و وارث نخستين انقلاب مذهبي در دنياي جديد؛ بعنوان کانون توليد کننده قدرت نرم مطرح بوده اســت .
بر اين اساس پرسش اصلي که در اين پژوهش مطرح شده اين است که منابع فرهنگي قدرت نرم ايران در کشور عراق چيست ؟ فرضيه مطرح شده براي سؤال اصلي اين پژوهش حاکي از آن است که جمهوري اسلامي ايران، منابــع فرهنگي قدرت نرم متعــددي را در بازه ي زماني ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ شــامل ؛ جايگاه والاي مرجعيت در دو کشور، ريشــه هاي ايراني کشور عراق، گسترش زبان و ادبيات فارسي ، آيين ها و رسومات، فرهنگ همزيستي مسالمت آميز، پيشرفت دانش در ايران، حضور درصد قابل توجهي از شيعيان در ايران و عراق، سازمان هاي فرهنگي فعال ايران در منطقه و وجود حوزه هاي علميه در دو کشور مي باشد.
منابع فرهنگي قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران در عراق جديد به اعتقاد ناي قدرت نرم در هر کشــور از سه منبع نشات مي گيرد: فرهنگ (بخش هايي که براي ديگران جذاب است )، ارزش هاي سياسي (زماني که در داخل و خارج مطابق انتظار آنها باشد) و سياست هاي خارجي آن زماني که مشروع و اخلاقي تلقي مي شود)٢٠٠٤١١,Nye(.