Abstract:
گفتمان غالب و مسلط در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب اسلامی، گفتمان دینی و اسلامی می باشد. با توجه به اهمیت و نقش این کلان گفتمان نویسنده در تلاش است که نشان دهد چگونه دولت اعتدال نیز از این کلان گفتمان تاثیر پذیرفته و در قالب گفتمان مذهبی و دینی عمل نموده است. به منظور تشریح این مسئله نویسنده از روش تحلیل گفتمان نورمن فرکلاف بهره برده است. این روش متن سخنرانی حسن روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد را به تصویر می کشد تا به این سوال پاسخ دهد که کدام مبانی و اصول گفتمانی، خرده گفتمان اعتدال را تحت الشعاع خود قرار داده و در واقع به چه دلیل گفتمان اعتدال گرایی دولت روحانی و چندجانبه گرایی در سیاست خارجی همچنان خود را در قالب مبانی و اصول گذشته تعریف نموده است و نتوانسته به یک گفتمان مجزا تبدیل شود.
Machine summary:
اين روش متن سخنراني حسن روحاني در مجمع عمومي سازمان ملل متحد را به تصوير ميکشد تا به اين سوال پاسخ دهد که کدام مباني و اصول گفتماني ، خرده گفتمان اعتدال را تحت الشعاع خود قرار داده و در واقع به چه دليل گفتمان اعتدال گرايي دولت روحاني و چندجانبه گرايي در سياست خارجي همچنان خود را در قالب مباني و اصول گذشته تعريف نموده است و نتوانسته به يک گفتمان مجزا تبديل شود.
در اين پژوهش نيز متن سخنراني حسن روحاني در مجمع عمومي سازمان ملل مورد بررسي و تحليل گفتمان قرار گرفته است .
روش گفتماني فرکلاف به طوري کلي شامل اين موارد است که نويسنده آن را براي تحليل گفتمان ديني سياست خارجي دولت روحاني به کار برده است : مرحله اول : توصيف تلاش نورمن فرکلاف بر آن است تا در مرحله «توصيف »، متني که توسط «مولد» ارائه شده را از حيث واژگان ، دستور زبان ، انسجام و ساخت ، مورد ارزيابي قرار دهد.
حسن روحاني رئيس جمهور در شصت و هشتمين مجمع عمومي سازمان ملل در سال ١٣٩٢ اشاره ميکند: «در برابر همۀ اين بيم ها، اميدهاي جديدي نيز وجود دارد؛ اميد اقبال مردم و نخبگان در سراسر جهان به «آري براي صلح و نه براي جنگ »، و اميد به ترجيح گفتگو بر ستيز و اعتدال بر افراط .