زندگی مرگ، زندگی، مرگ. در شهر گروورز کورنرز Journal Article

"آقای پل نیومن با جلیقه،پیراهن‌ و شلواری که انگار به عجله و سرسری به تن کرده است کمتر رفتار عامیانه و مثلا پیپ کشیدن را که‌ جزو نقش است،به کار می‌گیرد و حتی به اندازهء اسپالینگ‌گری نقش‌ جووان را اخمو و عبوس بازین‌ نمی‌کند. به عبارت دیگر،نقش مدیر صحنه‌ را طوری بازی می‌کند که انگار عضوی از این گروه سرگردان است. تورنتون وایلدر گفته است که هیچ‌ نوع طراحی صحنه برای این‌ نمایشنامه ندارد،اما این نمایشنامه را تونی والتون به شیوهء فضاهای خالی‌ دیسنی لند طراحی کرده است. اما با این وجود اولین‌ صحنه‌های مهرورزی آنها بسیار زیبا و جذاب است خانم کرتین که‌ خیی سعی می‌کند مثبت جلوه کند اما در نقش مادر امیلی کمی مضحک به‌ نظر می‌رسد(هنوز هم لهجه و لحن‌ خانم لوپنر را در نمایشنامه شنبه‌ شبهای زنده،که پیش از این بازی‌ کرده،حفظ کرده است)."