Abstract:
بیان مسئله
استیتمنت نمایشگاه از جمله وجوه زبانی منفصل از اثر است که در کنار وجه تصویری آثار در نمایشگاه های هنری معاصر، به گفتمانی چندوجهی شکل می دهد. وجوه زبانی و تصویری در قالب یک گفتمان واحد و برای رسیدن به یک هدف با یکدیگر تعامل دارند. امروزه استیتمنت ها بخش انضمامی مهمی از روند خلق، خوانش و یا شکل گیری نمایشگاه ها هستند، به ویژه در موقعیت هایی که دلالت های مفهومی بر معناهای زیبایی شناختی پیشی یابد. بنابراین یکی از مسایل تازه در هنر معاصر کارکرد متن ها و یادداشت های نمایشگاهی و ارتباط آن ها با وجه تصویری گفتمان هنری است.سوال: کارکرد این متون چیست؟ روابط این بخش از وجه زبانی با وجه تصویری در نمایشگاه و نقش آن ها در ارتباط با کارکرد استیتمنت ها به چه شکلی است؟
هدف
هدف از مقاله پیش رو مطالعه و طبقه بندی روابط افزایشی وجه زبانی نسبت به وجه تصویری در نقاشی معاصر ایران است.
روش تحقیق
این مقاله از طریق مطالعه کیفی به بررسی کارکرد اصلی استیتمنت ها توجه کرده و با بررسی کارنماهای انفرادی نقاشی در گالری طراحان آزاد در فاصله زمانی ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۵ و با استفاده از چارچوب نظری تحلیل گفتمان چندوجهی، به استخراج و طبقه بندی روابط زبانی (استیتمنت) و تصویری در بافت نقاشی معاصر می پردازد.
نتیجه گیری
استیتمنت موثر قادر است با افزودن جزییات، وجه تصویری را افزایش دهد و یا از طریق توصیف، آن را تقویت نماید. اما از همه مهم تر می تواند وجه تصویری را گسترش دهد. این رابطه های افزایشی وجه تصویری را زمینه مند کرده که از مهم ترین کارکردهای استیتمنت به عنوان وجه زبانی منفصل است و به سمت یک صورت بندی یکپارچه ارتباطی و فرارشته ای که حاصل فرآیند روابط میان وجوه است حرکت می کند.
Machine summary:
استیتمنت در نقاشی معاصر ایران از منظر تحلیل گفتمان چندوجهی (مطالعه موردی: نمایشگاههای انفرادی نقاشی در گالری طراحان آزاد، از سال 1385 تا 1395) چکیده: بیان مسئله: استیتمنت نمایشگاه از جمله وجوه زبانی منفصل از اثر است که در کنار وجه تصویری آثار در نمایشگاههای هنری معاصر، به گفتمانی چندوجهی شکل میدهد.
روش تحقیق: این مقاله از طریق مطالعه کیفی به بررسی کارکرد اصلی استیتمنتها توجه کرده و با بررسی نمایشگاههای انفرادی نقاشی در گالری طراحان آزاد در فاصله زمانی 1385 تا 1395 و با استفاده از چارچوب نظری تحلیل گفتمان چندوجهی، به استخراج و طبقهبندی روابط زبانی (استیتمنت) و تصویری در بافت نقاشی معاصر میپردازد.
(Jewitt, 2009, 14) بنابراین تحلیل گفتمان با این ویژگی ترکیبی و همجواری، از مطالعه تک بعدی زبانی و نوشتاری فراتر رفته و به نظام و شبکه رمزگذاری چندوجهی و روابط میان وجوه توجه میکند؛ وجوهی که با کمک منابع نشانهشناختی متفاوت، فرآیند معناسازی را شکل میدهند و به این ترتیب قالبی مناسب برای بررسی گفتمانهای چندوجهی در زمینه و موقعیتهای ویژه به وجود میآورند؛ از جمله در زمینه هنر معاصر که وجه زبانی بیش از پیش در بدنه اصلیش به چشم میخورد و در برهمنشینی با وجه تصویری که وجه ممیز اصلی هنرهای دیداری است، به گفتمان چندوجهی تصویری و زبانی شکل میدهد.
همانطور که"مصاحبهها و سخنرانیهای هنرمندان در همان سطح اثر هنری موجودند و حتی بخش زبانی هنر را گسترش میدهد" (Garrett-Petts& Nash, 2008) بقیه صورتهای وجه زبانی مانند استیتمنت به صورت مشخص میتوانند همین نقش را به عهده گرفته و صورتبندیهای گستردهتری را به وجود آورند و دانش جدید تلفیقی تصویری و زبانی را تجسم بخشند، شکل دهند و ارائه کنند.