شوخی با تاریخ هنر یا نقد جدید (درباره ساختارگرایی) Journal Article

"ولی از لحاظ تاریخی،اهمیت و شکل‌گیری‌ ساختارگرایی از دیدگاه بسیاری از منتقدان آن، (تصویرتصویر) مخمل آبی موضوعی واقعیت‌گریز و ارتجاعی است،چون در دهه 60 میلادی و در زمان بازگشت دوگل به اریکه‌ ریاست جمهوری و صدور فرمان اتحاد ملی برای‌ مقابله با بحران الجزایر،حرکتی متحد از سوی‌ اندیشمندان فرانسوی برای حصول حقیقتی جهانی‌ و بو طیقایی که فارغ از دیدگاههای خاص سیاسی‌ و فلسفی است،به ویژه در دهه‌ای که مظهر عینی‌ تغییر و بی‌ثباتی اجتماعی و سیاسی به شمار می‌رود، جنبشی کور و ملی‌گرا به حساب می‌آید که به‌ گونه‌ای با هماهنگی و همخوانی کامل با جریان‌ سرکوبگری آزادیخواهان در کشوری خارجی همسو می‌شود. اگر حقیقت علمی،در آغاز قرن بیستم و در پرتور نظریات روشنگر نسبیت انیشتین و عدم‌ قطعیت هایزنبرگ تکلیف خود را تا حدی زیادی با گریز از قطعی‌نگری روشن کرده است،جنبش ملی‌ /فرانسوی ساختارگرایی در دهه 60 میلادی و در هنگامه تردید و بی‌اعتباری واقعیت عینی،همچنان‌ به دنبال الگویی کلی و حقیقتی غایی می‌گردد؛ اگر اثری بدون توجه به این روابط مبتنی بر حضور و غیاب-به معنای رابطه‌ای معنایی با عناصر دیگر -شکل نگرفته باشد و بخشی از ناخودآگاه هنرمند به قصد یا بدون قصد در اثری که ارائه کرده،نهفته‌ باشد،این‌گونه بحثهای قطعی‌نگر ره به جایی جز ترکستان نمی‌برد."