Abstract:
عقل و عشق یکی از منابع معرفتی در وجود آدمی و از قوای انسانی است که سبب تمایز میان خیر و شر، یا حق و باطل میشود. همین امر دانشمندان و عارفان بسیاری را به تامّل و پرداختن به این مقوله واداشته است که سعدی شیراری از این دسته است. عشق از ذات خداوند نشات گرفته است و ارزشی والا و معنوی دارد. در مقابل موهبت عشق، عقل واقع میگردد؛ عقل نیرویی درونی است و همچنین قوّة ادراکی که با آن میتوان، معانی را درک کرد. عقل کنترلکننده و مهارکنندة امیال اوست. نگرش سعدی به عشق و عقل همچون دو نیروی متضاد در مقابل یکدیگر است. جاییکه عشق وجود دارد، عقل را راهی نیست. این مقاله که با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانهای صورت گرفته است به بازتاب و تقابل عقل و عشق در غزلیات سعدی میپردازد. حاصل این جستار حاکی از آن است که سعدی با تمام وجود و با نگرشهایی رنگارنگ عشق را به تصویر میکشد. در بیان و نگاه به عقل نیز، گوی سبقت ربوده است و آنچنان سخت از عقل میگوید که آنرا نه در کنار عشق؛ بلکه در مقابل آن میبیند.
Intellect and love are one of the sources of knowledge in human beings and human powers that differentiate
between good and evil, or right and wrong. This has led many scholars and mystics to reflect on this issue, of
which Sa'di Shirari is one of these. Love comes from god's nature and has a high and spiritual value. In contrast
to the gift of love, intellect is an inner force and the power of perception with which we can understand
meanings. Intellect is the controlling and controlling of his desires. Sa'di's attitude toward love and reason is the
same as two opposing forces against each other. Where there is love, reason is not the way to go. This paper,
which has been done by descriptive and analytical method based on library studies, reflects and contrasts reason
and love in Sa'di's sonnets. The result of this essay indicates that Sa'di portrays love wholeheartedly and with
colorful attitudes. In expressing and looking at reason, the orb has snatched overtaking and says so hard of
reason that it
Machine summary:
بازتاب عشق و عقل در غزلیات سعدی شیرازی سیمین عزّتیفر دکترای زبان و ادبیات فارسی، دبیر ادبیات ناحیه 4 کرج چکیده عقل و عشق یکی از منابع معرفتی در وجود آدمی و از قوای انسانی است که سبب تمایز میان خیر و شر، یا حق و باطل میشود.