Abstract:
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی موسیقی درمانی بر کاهش احساس تنهایی و بازداری هیجانی بیماران دارای اختلال افسردگی شهر
تهران بود. این پژوهش از نوع مطالعات شبه تجربی است که با طرح پیش آزمون، پس آزمون به همراه گروه کنترل میباشد. برای
رسیدن به این هدف جامعه آماری شامل همه بیماران زن و مرد دارای اختلال افسردگی مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ٥
تهران در سال ٩٨-٩٧ میباشد و حجم نمونه براساس روش نمونه گیری غیرتصادفی از بین همه بیماران دارای اختلال افسردگی
مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ٥ تهران که واجد ملاکهای لازم جهت شرکت در پژوهش بودند در جریان پژوهش قرار
گرفته و در صورت موافقت، فرم رضایت را امضا و به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی
(١٥نفر) و گروه کنترل (١٥) قرار داده شدند. در این پژوهش پرسشنامه افسردگی اشر و همکاران (١٩٨٤)؛ مقیاس سیستم
های بازداری/فعال سازی رفتاری کارور و وای (١٩٩٤) و مداخله آموزشی موسیقی درمانی بر روی گروه نمونه اجرا شد. داده -
های جمع آوری شده پس از ثبت در نرم افزار 22SPSSبر اساس روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استادارد) و
استنباطی (تحلیل واریانس چندمتغیره) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که بین میانگین احساس تنهایی،
سیستم بازداری رفتاری و سیستم فعال ساز رفتاری در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یعنی با حذف تاثیر
نمرات پیش آزمون بین میانگین تعدیل شده احساس تنهایی و بازداری هیجانی بر حسب گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری
وجود دارد.
Machine summary:
com چکيده هدف پژوهش حاضر، اثربخشي موسيقي درماني بر کاهش احساس تنهايي و بازداري هيجاني بيماران داراي اختلال افسردگي شهر تهران بود.
در اين پژوهش پرسشنامه افسردگي اشر و همکاران (١٩٨٤)؛ مقياس سيستم هاي بازداري/فعال سازي رفتاري کارور و واي(١٩٩٤) و مداخله آموزشي موسيقي درماني بر روي گروه نمونه اجرا شد.
لذا پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به اين سؤال ميباشد که آيا موسيقي درماني بر کاهش احساس تنهايي و بازداري هيجاني بيماران داراي اختلال افسردگي مؤثر است ؟ روش پژوهش حاضر از نوع مطالعات شبه تجربي است که با طرح پيش آزمون ، پس آزمون به همراه گروه کنترل ميشود.
ابتدا در سطح کتابخانه اي به مطالعه منابع مورد نظر پرداخته شد و سپس در سطح ميداني با استفاده از پرسشنامه افسردگي اشر و همکاران (١٩٨٤)؛ مقياس سيستم هاي بازداري/فعال سازي رفتاري کارور و واي( ١٩٩٤) و مداخله آموزشي موسيقي درماني اقدام به جمع آوري کمي متغيرها ميشود.
به طور کلي بر اساس اين يافته ها ميتوان گفت موسيقي درماني در پس آزمون باعث کاهش نمرات در مقياس احساس تنهايي آشر و همکاران (١٩٨٤) در بيماران داراي اختلال افسردگي شده است .
به طور کلي بر اساس اين يافته ها ميتوان گفت موسيقي درماني در پس آزمون باعث کاهش نمرات احساس تنهايي و بازداري هيجاني در بيماران داراي اختلال افسردگي شده است .