Abstract:
در شرق‌شناسی آلمانی‌زبان دو سنت اصلی وجود دارد: رمانتیک و فیلولوژیک. سنت رمانتیک، شرق را به‌عنوان دیگریِ متمایز، غیرعقلانی و واجد کشف و شهود معرفی می‌کند که مبتنی بر معرفی و ترجمة آثار است؛ بر پژوهش‌های عمیق استوار نیست و بیشتر در گسترش ترجمة متون شرقی به زبان آلمانی مؤثر بوده است. سنت فیلولوژیک متمایزکنندة شرق‌شناسی آلمان و متمرکز بر فهرست‌برداری، تصحیح نسخ خطی و تحقیق در متون است. در شرق‌شناسی آلمانی‌زبان، از قرن هجده تاکنون، غلبه با سنت فیلولوژیک است. حلقة واپسین شرق‌شناسان آلمانی، شامل هلموت ریتر، فریتس مایر و آنه‌ماری شیمل نمودی از تلفیق دو سنت و تکامل آن در سایة مفهوم «بافت» است. در آثار ایشان به عناصر بیرونی و شرایط شکل‌گیری متن به اندازة بافت درونی و مؤلفه‌های زبانی و بلاغی توجه می‌شود. مؤلفۀ کلیدی این جریان مفهوم «متن» است. در اینجا، روند پژوهش‌های ریتر و مایر بررسی و روش خاص آنها در مواجهه با متون عرفانی نشان داده شده است. ویژگی‌های اصلی آثار ایشان عبارت است از: دسته‌بندی متون و پیدا کردن متون مادر، پیدا کردن شبکۀ متون (براساس تکوین نسخه‌های خطی) و تصحیح متون اصلی براساس معتبرترین نسخه‌ها، ترجمة متون به آلمانی، اولویت دادن به نثر، مأخذشناسی و بافت‌سازی. روش حلقه طلایی شرق‌شناسی آلمانی‌زبان می‌تواند در فهم متن، شبکه‌سازی و ژانرشناسی عرفان فارسی‌زبان مؤثر باشد. این شرق شناسان عرفان و تصوف را جریانی برآمده از متن اسلام می دانند و آن را به‌عنوان پدید‌ه‌ای تاریخی، فرهنگی و متن‌بنیاد می‌شناسند نه جریانی رمانتیک یا روشنگرانه.
There are two main traditions in German Orientalism: The Romantic tradition and the Philological one. The Romantic tradition considers the East as a distinct, irrational, and intuitive “other” that is based on the introduction of works and their translations rather than in-depth investigations. This tradition has proved effective in disseminating Oriental texts’ translation into German. The philological tradition makes German Orientalism distinct and focuses on cataloging, correcting manuscripts, and researching the texts. In German-speaking Orientalism, the philological tradition has been prevalent since the eighteenth century. The last circle of German orientalists, including Helmut Ritter, Fritz Meier, and Schimmel is a manifestation of the fusion of the two traditions and its evolution regarding the concept of "context". In their works, the external elements and the context of culture are also considered as much as the internal context and the linguistic and rhetorical components. The key component of this trend is the concept of "text". Here, the Ritter and Meier's special method in dealing with mystical texts is shown. The main features of their works are: categorization of texts and finding mother texts, finding a network of texts (based on the evolution of manuscripts), correcting original texts based on the most authoritative versions, translating texts into German, and giving priority to prose, bibliography, and historiography. The Golden Ring method of German-speaking Orientalism can be effective in understanding the text, networking and genre of Persian-language mysticism. These orientalists consider mysticism and Sufism as a movement derived from Islam and as a historical, cultural, and textual phenomenon, rather than a romantic or enlightening movement.
Machine summary:
شرق شناسي ، ريتر، ماير، بافت ، عرفان ، متن ١- مقدمه در زبان فارسي ترجمه هاي مقبولي از آثـار برخـي شـرق شناسـان صـورت گرفتـه اسـت امـا نمي توان صرفا آثار ترجمه شده را مـلاک پـژوهش قـرار داد.
اشکال اين پايان نامه استفادة صرف از ترجمـۀ فارسي منابع است که خودبه خود امکان تحقيقي جـامع را از ميـان مـي بـرد، چـراکـه بخـش درخور توجهي از آثار همين سه شرق شناس هم به فارسي ترجمه نـشده اسـت .
پوررسـتگار (١٣٩٢) در پايان نامه اي با عنوان «کتاب شناسي توصيفيـ تحليلي آثار ترجمه شـدة مستـشرقين در باب عرفان » کتاب هاي آنه ماري شيمل و فريتس ماير را به عنوان نمايندگان شرق شناسـي آلمان بررسـي کـرده اسـت .
روشن است که ريتر آرزو داشته به تعبير و تفسير عطار از اين داستان ها بپـردازد، امـا آن را به خاطر نداشتن نسخه هاي منقحي که زبان عطار را به نزديک ترين شکل بازسازي کـرده باشند، در درجۀ دوم اهميت قرار مي دهد: تفسير نظري جريان فکري عطار به جهت دشواري هاي زبان او بوده است و اين تفـسير نظري تا زماني که آثار عطـار بـه سـبک انتقـادي طبـع و نـشر نـشده و سـروکـار مـا بـا نسخه هاي خطي خوب و بد و نيز با چاپ هاي مغلـوط اسـت ، پايـه اي نـامطمئن خواهـد داشت (همان : ٤٣).
“Islamic Tasavof and Mysticism in 20Th century German orientalists works (Anne Marie Schimmel, Fritz Meier, Hellmut Ritter)”.
0/) Methodology of German-speaking Orientalists in Studying Persian Mystical Literature: 1 The Case of Helmut Ritter and Fritz Meier 2 Azadeh Sharifi Received: 2022/01/05 Accepted: 2022/03/06 Abstract There are two main traditions in German Orientalism: The Romantic tradition and the Philological one.
(
, 
, 
)
