Abstract:
ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎی اﻋﺠﺎز ﻗﺮآن ﮐﻪ از دو دﻫﻪ اﺧﯿﺮ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪان ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، اﻋﺠﺎز ﻋﻠﻤﯽ ﻗﺮآن اﺳﺖ. ﻣﻔﺴﺮان و ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮان در ﻣﻮرد اﻋﺠﺎز ﻋﻠﻤﯽ دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ اﺗﺨﺎذ ﮐﺮده اﻧﺪ. ﺑﺮﺧﯽ آن را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ و ﻋﺪه ای ﻧﯿﺰ ﻣﺨﺎﻟﻒ اﻋﺠﺎز ﻋﻠﻤﯽ در ﻗﺮآن اﻧﺪ و ﺻﺤﺖ آن را اﻧﮑﺎر ﮐﺮده اﻧﺪ، در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻄﺒﯿﻘﯽ دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎی دو ﻧﻈﺮﯾﻪ ﭘﺮداز ﻣﻄﺮح در ﻣﯿﺎن ﻓﺎرﺳﯽ زﺑﺎﻧﺎن ﯾﻌﻨﯽ دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎی ﺟﻌﻔﺮ ﻧﮑﻮﻧﺎم و ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ رﺿﺎﯾﯽ اﺻﻔﻬﺎﻧﯽ در ﺑﺎب اﻋﺠﺎز ﻗﺮآن ﮐﺮﯾﻢ در دو ﻣﻮرد اﺷﺎره ﻗﺮآن ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎی ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﻫﻔﺘﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮدن آﺳﻤﺎن ﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﻮد و دﻻﯾﻞ و اﺳﺘﺪﻻل ﻫﺎی آﻧﻬﺎ ﺑﺮرﺳﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﻮد و اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ، ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺗﻄﺒﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎی ﺟﻌﻔﺮ ﻧﮑﻮﻧﺎم، ﯾﮑﯽ از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﻧﻈﺮﯾﻪ اﻋﺠﺎز ﻗﺮآن ﮐﺮﯾﻢ و ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ رﺿﺎﯾﯽ اﺻﻔﻬﺎﻧﯽ از ﻣﻮاﻓﻘﺎن اﯾﻦ دﯾﺪﮔﺎه ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ و ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی ﺣﺎﺻﻞ از اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ اﺻﻠﯽ اﺧﺘﻼف دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎ در زﻣﯿﻨﻪ اﻋﺠﺎز ﻋﻠﻤﯽ ﻗﺮآن ﮐﺮﯾﻢ ﻋﺮف ﻋﺎم ﯾﺎ ﺧﺎص داﻧﺴﺘﻦ زﺑﺎن ﻗﺮآن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
Machine summary:
برخی آن را به طور کامل پذیرفته اند و عده ای نیز مخالف اعجاز علمی در قرآن اند و صحت آن را انکار کرده اند، در این مقاله سعی شده است به بررسی تطبیقی دیدگاه های دو نظریه پرداز مطرح در میان فارسی زبانان یعنی دیدگاه های جعفر نکونام و محمدعلی رضایی اصفهانی در باب اعجاز قرآن کریم در دو مورد اشاره قرآن به حرکت های خورشید و هفتگانه بودن آسمان ها پرداخته شود و دلایل و استدلال های آنها بررسی و تحلیل شود و این پژوهش به روش توصیفی، تحلیلی تطبیقی به بررسی دیدگاه های جعفر نکونام، یکی از مخالفان نظریه اعجاز قرآن کریم و محمدعلی رضایی اصفهانی از موافقان این دیدگاه پرداخته است و یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد که علت اصلی اختلاف دیدگاه ها در زمینه اعجاز علمی قرآن کریم عرف عام یا خاص دانستن زبان قرآن می باشد.
رضایی اصفهانی می گوید: ظاهر آیه (سوره یس، آیات 37 تا 40) همان حرکت دورانی خورشید در یک مدار ثابت است که با واژه «یُسَبِّحونَ» در ذیل آیه تایید می شود و حرکت انتقالی خورشید به طرف یک مکان نامعلوم را می توان از کلمه «مستقر» استفاده کرد اما تعیین این مکان و یا تحمیل آن بر آیه قرآن صحیح به نظر نمی رسد چرا که تعیین قطعی این مکان مشخص نیست و لذا می توان مکان های حدسی را بر قرآن نسبت داد.
» (رضایی اصفهانی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، ص119) رضایی اصفهانی می گوید: ظاهر آیه (40-37 سوره یس) همان حرکت دورانی خورشید در یک مدار ثابت است که با واژه «یُسبحون» در ذیل آیه تأیید می شود و حرکت انتقالی خورشید به طرف یک مکان نامعلوم را می توان از کلمه «مستقر» استفاده کرد اما تعیین این مکان و یا تحمیل آن بر آیه قرآن صحیح به نظر نمی رسد چراکه تعیین قطعی این مکان مشخص نیست و لذا نمی توان مکان های حدسی را بر قرآن نسبت داد.