Abstract:
زمینه و هدف: رامایانا (سروده والمیکی) یکی از کهنترین حماسه های هندی است که بین قرون 3 تا 5 قبل از میلاد سروده و بعدها بصورت منظوم و منثور بازگردانی شده است. ملا مسیح پانی پتی، در سال (1050 هـ. ق) این حماسه هندی را به نظم بازآفرینی کرده است؛ درحقیقت مسیح این منظومه را در پاسخ به منتقدانی نگاشت که او را بخاطر اشتغال به سرایش منظومه رام وسیتا، نجس و کافر میدانستند. ابیات این منظومه ارزش ادبی درخور توجهی داشته و در سرایش نعت، سرمشق شاعران زیادی پس از وی گردیده است. هدف از این پژوهش، بررسی ویژگیهای سبکی منظومه رامایانا است.
روش مطالعه: پژوهش حاضر براساس شیوه اسنادی (کتابخانه) و بر پایه مطالعه مستقیم ابیات رامایانای منظوم مسیح و کتابهای مرتبط با آن بوده است. برای انجام این پژوهش، ویژگیهای سبکی و محتوایی منظومه حماسی رامایانا، استخراج شده و بطور مختصر و مفید مطرح گشته است.
یافته ها: رامایانای مسیح تلفیقی از سبکهای خراسانی، عراقی و هندی است. حماسه و مصطلحات حماسی و پهلوانی را از سبک خراسانی به ارث برده، لطافتها، سوز و گداز و تغزل را از سبک عراقی و صید معانی بیگانه و نازک خیالیهای غریب آن، یادگار سبک هندی است که البتّه سهم سبک هندی در این میانه بیش از سایر سبکهاست.
نتیجه گیری: این منظومه سرشار از بنمایه و باورهای اساطیری است و همچنین دارای مضامینی چون عرفان نظری، شطحیات، عشق، مفاهیم اخلاقی و باورهای عامیانه است. جناس و تکرار در حوزه بدیع لفظی، تشبیه و پس از آن استعاره، کنایه، ایجاز، تلمیح، ارسالالمثل و تمثیل در حوزه بدیع معنوی از برجسته ترین آرایه های ادبی در این منظومه هستند. از جمله ویژگیهای زبانی این منظومه، بهره گیری از ویژگیهای دستوری و زبانی سبک خراسانی است.
BACKGROUND AND OBJECTIVES: The Ramayana (Valmiki poem) is one of the oldest Indian epics written between the 3rd and 5th centuries BC and later restored in verse and prose. Mullah Masih Pani Petty, in the year (1050 AH) has recreated this Indian epic in order; In fact, Christ wrote this system in response to critics who considered him impure and infidel for his work in composing the system of Ram Vesita. The verses of this poem have a remarkable literary value and in composing Naat, it has become an example for many poets after him. The purpose of this study is to investigate the stylistic features of the Ramayana system.
METHODOLOGY: The present study was based on the documentary method (library) and on the direct study of the Ramayana verses of the poem of Christ and related books. To conduct this research, we have extracted the stylistic, content, and epic features of the Ramayana epic, in detail and point by point, and have presented them briefly and usefully.
FINDINGS: The Ramayana of Christ is a combination of Khorasanian, Iraqi and Indian styles. Inherited the epic and epic and heroic terms from the Khorasani style, the tenderness, burning and lyricism from the Iraqi style and the capture of foreign meanings and the thinness of its strange fantasies, is a relic of the Indian style, which of course the Indian Style The rest is style.
CONCLUSION: This system is full of mythological foundations and beliefs and also has themes such as theoretical mysticism, superficiality, love, moral concepts and folk beliefs. Punishment and repetition in the realm of rhetoric; Metaphor, metaphor, allusion, brevity, allusion, metaphor, and metaphor are among the most prominent literary arrays used in this system. Among the linguistic features of this system is the use of grammatical and linguistic features of Khorasani style.
Machine summary:
پريزادان ، برآورده شدن آرزوي او را مژده ميدهند: کــه اي فــرمــانــدة تــخــت کــيــانــي به دست خويشتن کن قُلبه راني زمين را چون بــه زرين قلبــه بشـــکــافــت به قفل زر يکي صندوق زان يافت بــرآمــد دخــتــري زو رشــــک نــاهــيــد خجل از جلوة او ماند خورشيد (رامايانا، ٢٠٠٩:٧٧) از ديگر مظاهر پيکرگرداني در منظومۀ رامايانا تبديل کائنات به ميمون و خرس براي نابودي «راون » است ؛ ازآنجاکه کائنات و ساکنان افلاک از دست جور راون به دادخواهي نزد برهما ميروند، از غيب ندايي به گوش ميرسد که در دور تريتا، رام متولد ميشود و ساکنان افلاک و عناصر طبيعت شکل ميمون ميشوند و راون را هلاک ميکنند.
ازآنجاکه منظومۀ راماياناي مسيح پاني پتي در قرن يازدهم سروده شده است ، زبان و سبک قالب اين مثنوي، سبک هندي است و بسياري از ويژگيهاي زباني سبک هندي نظير واژه ها و ترکيبهاي ساختگي و عاميانه در آن ديده ميشود.
در بسياري از ابيات مثنوي رامايانا، قافيه اي که استفاده شده است در خدمت مفهوم و مضمون شعر است و بيشترين بسامد در ديوان اين شاعر، اختصاص به قافيه هاي اسمي دارد.
جدول بسامد انواع استعاره در مثنوي رامايانا (رجوع شود به تصویر صفحه) کنايه : ملا مسيح پاني پتي، از آنجايي که عناصر حماسي را در شعر بيان ميکند، معمولاً کنايه ها در اشعار او جايگاه خاصي دارد.
مسيح پاني پتي نيز در مثنوي خود تلاش کرده است که با استفاده از اين دو صنعت ادبي بر حسن تأثير و زيبايي کلام خود بيفزايد.