Abstract:
غالب دهلوی یکی از مشهورترین شاعران سبک هندی در قرن سیزدهم است. ازنظر برخی منتقدان، او از گروه شاعرانی است که کلامشان غالباً مبهم و پیچیده است. در پژوهش حاضر، به‌روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی، مهم‌ترین بخش آثار غالب، که مجموعه غزلیات او است، برای روشن‌شدن عوامل ابهام، از منظر زبانی بررسی و تحلیل شده است. نتایج نشان می‌‌دهد که ابداع ترکیبات مختلف وصفی، حذف بخشی از جمله، برخی سهوهای لغوی و نحوی و به‌ویژه برقرارکردن تنازع میان کلمات، مؤلفه‌‌هایی هستند که مایه ابهام کلام غالب شده‌اند. ازاین‌میان، کاربرد ترکیبات تازه و برقراری تنازع را، به‌دلیل کاربرد زیاد، می‌توان از ویژگی‌‌های سبکی غالب محسوب کرد. ازمنظری دیگر، علاقه زیاد شاعر به ارائه مضامین تازه و پیچیده سبب شده است تا ترکیبات تازه اسمی، قیدی و به‌ویژه وصفی زیادی ابداع کند.
Ghalib Dehlavi is among the most famous poets of Indian style in the 13th century. As noted by some critics, he belongs to the group of poets whose speech is often ambiguous and complicated. Using a descriptive-analytical method, the present study attempts to clarify the causes of such linguistic ambiguity through analyzing the most important part of Ghalib’s works, his collection of Ghazals. The results show that creating various descriptive compounds, omitting a part of a sentence, and some lexical and syntactic inaccuracies, and specifically, creating conflict among words are the most significant components which have led to his speech ambiguity. Meanwhile, in terms of their high frequency, using innovative compounds and creating conflicts are regarded as features of Ghalib’s style. On the other hand, the great desire of the poet to present new and complex themes has led him to invent many new nominal, adverbial, and especially descriptive compounds.
(
, 
, 
)
