Abstract:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر مثبت اندیشی در دانش آموزان پسر افسرده بود بدین منظور که از بین مدارس پسرانه ابتدایی دوره دوم شهر کرمان جمعا 60 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و براساس ملاک های ورود به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند(هرگروه 20) گروه آزمایش 10 جلسه تحت مداخله درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و سپس هر دوگروه در مراحل پیش آزمون- پس آزمون با پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی، پرسشنامه افسردگی کودکان و نوجوانان ارزیابی شدند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش گروهی شناختی رفتاری، مثبت اندیشی را افزایش میدهد.
The aim of this study was to evaluate the effectiveness of cognitive-behavioral therapy on positive thinking in depressed male students. The entrance groups were randomly divided into experimental and control groups (20 groups each). The experimental group underwent cognitive-behavioral therapy intervention for 10 sessions and the control group did not receive any intervention. Ingram and Wisnicky positive thinking questionnaire, Depression questionnaire for children and adolescents were evaluated. Data analysis using analysis of covariance showed that cognitive-behavioral group training increases positive thinking and cognitive-behavioral group training increases health-oriented coping strategies. In other words, cognitive-behavioral group training has been effective in increasing positive thinking.
Machine summary:
بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر مثبت اندیشی در دانش آموزان پسر افسرده پایه ششم ابتدایی شهر کرمان Evaluation of the effectiveness of cognitive-behavioral therapy on positive thinking in depressed male students in the sixth grade of elementary school in Kerman زهرا محمدرضاخانی دانشجوی کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرند، زرند، ایران.
چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر مثبت اندیشی در دانش آموزان پسر افسرده بود بدین منظور که از بین مدارس پسرانه ابتدایی دوره دوم شهر کرمان جمعا 60 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و براساس ملاک های ورود به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند(هرگروه 20) گروه آزمایش 10 جلسه تحت مداخله درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و سپس هر دوگروه در مراحل پیش آزمون- پس آزمون با پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی، پرسشنامه افسردگی کودکان و نوجوانان ارزیابی شدند.
, Molloy, C, Harley M, Cannon Verma N, Jain M, Roy Chauhan S, Lal P, Nayak Park& Peterson درمان شناختی - رفتاری و کاهش اختلالات صورت گرفته است، در ایران نیز حجم زیادی از پژوهش ها به ویژه در دهه 1380 به تعیین عوامل موثر بر مثبت اندیشی و شادکامی و درمانگری ها اختصاص یافته است(عابدی، 1395).
با توجه به مطالب مطرح شده، هدف پژوهش حاضر به بررسی این سوال می پردازد که ایا درمان شناختی رفتاری بر مثبت اندیشی در دانش آموزان پسر افسرده اثربخش است؟ روش پژوهش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد.