ناهار، نه هار - Journal مطالعات هنرهای تجسمی Journal Article

"علی که آمد از هر دری سخن گفتیم تا هم خاطرات زنده شود و هم‌ اندکی از اندوه دلمان کم. فوت‌بال هم هرچند اولش آتیش جونارو خاموش‌ می‌کنه ولی وقتی فوت‌ش تموم شد،آتیش‌ش شعله‌ور می‌شه. که یکی به ضرب دگنگ روشنفکرا و تبلیغات و هیاهو یه مشت آت و آشغال رو به عنوان‌ اثر هنری و تجسمی به خورد مردم می‌ده یا یکی که‌ توی نمایشگاه نقاشی‌ش جلوی فرح پهلوی تا کمر خم می‌شه یا اون یکی که... توی نمایشگاه‌های بین‌المللی‌ به عنوان هنرمندان جمهوری اسلامی معرفی می‌کنه‌ و با فیلم‌هایی که توی کشور خودش مخاطب نداره‌ و باید از خارج هدایت فکری بشه تا حمایت بشه تا بتونه یه جایزه بین‌المللی بگیره تا کارگردانش معروف‌ بشه که بیاد جایزه رو سر دست بلند کنه و عکس بگیره، که چی؟ چرا همه چشماشون بسته‌س؟چرا توی گوشا پنبه‌س؟چرا دلا مرده‌س؟آخه این همه روشن‌فکر توی جمهوری اسلامی کجا هستن که یه کلام حرف‌ ندارن واسه زدن."