Abstract:
در این نوشتار به صورت اجمال، ابعاد مهم و برجسته آموزش معارف اسلامی و ضرورت توجه به این حوزه مورد کندوکاو قرار گرفته است. در این راستا، بعد از نگاهی گذرا به پیشینه تاریخی و تحولات آموزش معارف اسلامی به ویژه در دهههای اخیر، ضرورت نگاهی تخصصی به آموزش معارف اسلامی از ابعاد گوناگون مورد بحث قرار گرفته است، ازجمله توجه به علوم تربیتیِ خاص آموزش معارف اسلامی (روانشناسی تحول دینداری، فلسفه تربیت دینی بهطور عام، و فلسفه تربیت دینی خاص کودک و نوجوان، جامعهشناسی تربیت دینی، فلسفه برنامه درسی تربیت دینی، نظریه یادگیری دینی، آشنایی با هنر و مهارتهای هنری، مشاوره مذهبی)، توجه به تغییرات در ارکان تربیت دینی، توجه به تربیت مدرس و پژوهشگر تربیت دینی و توجه به هدف تربیت دینی.
In this article, the important and prominent aspects of Islamic education and the
need to pay attention to this area have been explored. In this regard, after a brief look
at the historical background and developments in Islamic education, especially in
recent decades, the need for a specialized view of Islamic education from various
dimensions has been discussed, including attention to special educational sciences of
Islamic education (Psychology of the evolution of religiosity, Philosophy of religious
education in general, And the philosophy of religious education specific to children
and adolescents, Sociology of religious education, Philosophy of religious education
curriculum, the theory of religious learning, Introduction to art and artistic skills,
religious counseling), attention to changes in education religious, paying attention to
the training of teachers and researchers of religious education and paying attention to
the purpose of religious education.
Machine summary:
در اين راستا، بعد از نگاهي گذرا به پيشينه تاريخي و تحولات آموزش معارف اسلامي به ويژه در دهه هاي اخير، ضرورت نگاهي تخصصي به آموزش معارف اسلامي از ابعاد گوناگون مورد بحث قرار گرفته است ، ازجمله توجه به علوم تربيتي خاص آموزش معارف اسلامي (روان شناسي تحول دينداري، فلسفه تربيت ديني به طور عام ، و فلسفه تربيت ديني خاص کودک و نوجوان ، جامعه شناسي تربيت ديني، فلسفه برنامه درسي تربيت ديني، نظريه يادگيري ديني، آشنايي با هنر و مهارت هاي هنري، مشاوره مذهبي)، توجه به تغييرات در ارکان تربيت ديني، توجه به تربيت مدرس و پژوهشگر تربيت ديني و توجه به هدف تربيت ديني.
«جامعه شناسي تربيت ديني» پاسخي به اين پرسش اساسي است که نقش و جايگاه نهادهاي اساسي جامعه در ترويج تربيت ديني و در نتيجه تحقق جامعه ديني چيست ؟ و چگونه ميتوان به جامعه ايدئال ديني دست يافت که بر مباني و معارف ديني و توحيدي بنيان شده باشد و احکام و آموزه هاي الهي در آن اجرا شود؟ شيوه ما در پاسخ به اين پرسش اين است که پس از تبيين مفاهيم اساسي مورد بحث مانند جامعه ، نهاد، تربيت ، دين و تربيت ديني، ابتدا تصويري از جامعه ديني ترسيم کنيم ، سپس مقصودمان را از تربيت ديني به تفصيل شرح داده و اهداف و اصول آن را با رويکرد اسلامي تبيين نماييم ، آنگاه جايگاه و نقش نهادهاي اساسي جامعه يعني خانواده ، آموزش ، اقتصاد و سياست (حکومت ) را در ترويج تربيت ديني که منجر به تحقق جامعه ديني خواهد شد، بررسي کنيم .