Abstract:
یکی از پر تکرارترین الفاظ موجود درآیات قـرآن کـریم و روایـات معصـومین (علیهم السلام)، واژه دنیا میباشد. از آنجایی که سعادت یـا شـقاوت اخـروی هـر کس مستقیما با طرز رفتارش در این دنیا مرتبط است و هر کـس بایـد بـه ناچـار یک روش را انتخاب کند، در این مقاله به نقد و بررسی دیدگاه های مختلف درباره دنیا پرداخته شده است. با توجه به اینکه دنیا تنها جایی است که میتواند جایگاه انسان را در آخرت معین کند، ضرورت پرداختن به چگونگی ارتبـاط بـین دنیـا و آخرت مشخص میشود. آیات و روایات در نگـاه اول، در ظـاهر بـا دنیـا مخالفـت میکنند به گونه ای که در برخی موارد به شدّت دنیا را نکوهش کرده و آن را متاع غرور مینامند. و از سویی دیگر به ستایش آن میپردازند و آن را سـزاوار سـوگند میدانند. از دیدگاه اسلام، دنیا، ذاتا مذموم نیست؛ بلکه از آن حیـث کـه مخلـوق خدای حکیم است دارای ارزش ذاتی است ولی در مقایسه با آخرت بیارزش است. به عبارت دیگر دنیا موضوعیت ندارد ولی طریقیت دارد.
Machine summary:
دنيا که از نظر دين بيارزش است ، به معناي بيارزشـي نسـبي اسـت ، يعنـي ارزش آن را ندارد که بـه خـاطر آن ، انسـان اصـول اخلاقـي و معنـاي انسـانيت و بزرگواري را از دست بدهد، براي منافع دنيوي و مادي ظلم کرده و حقوق ديگران را پايمال کند.
پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله ) روزي بـه جمـع اصـحاب وارد شـد و فرمود: آيا در ميان شما کسي علاقه دارد که خداوند کور دلياش را درمـان و او را صاحب بصيرت کند؟ بدانيد: هر کس تمام ميلش به جانب دنيا رود و آرزويـش در اين خانه دراز شود، به همان اندازه کور دلي پيدا ميکند و هر کس نسبت به دنيا زهد بورزد و آرزويش را کوتاه کند، علم بدون معلم پيدا ميکند و بـدون هـادي ، هدايت ميشود، بعد از من جمعي خواهند آمد که مملکت را جـز بـه خـونريزي و تکبر به دست نياورند و ثروت را جز با فخر و بخل نيابند و محبت به غيـر خـدا را جز به پيروي از هوا به دست نياورند، هر کس چنين زماني را ديد و فقر را تحمـل کند در حاليکه توان بي نياز شدن داشته باشد و بر دشمني بـر نـاحق اسـتقامت کند، در حالي که قدرت بر محبت در او باشد و بر ذلت بندگي پايـداري کنـد، در حاليکه ميتواند عزت ظاهري به دست بياورد و اين همه را بـراي خـدا بخواهـد، پروردگار عالم ثواب پنجاه صديق به او عنايت کند.