Abstract:
هدف این پژوهش، بررسی خطاهای فارسیآموزان عربیزبان در کاربرد تکواژهای زبان فارسی است. این پژوهش بر پایه انگاره چهارتکواژ صورت گرفته است و با بهکارگیری روش توصیفی- تحلیلی به پیشبینی مشکلات و خطاهای تکواژهای فارسی توسط فارسیآموزان عربیزبان میپردازد. نمونه آماری این پژوهش، 50 فارسیآموز عربیزبان مرکز زبان فارسی دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) بودند که دادهها از 50 برگنوشته آزمون نگارش نیمسال اول سال تحصیلی 9۸-9۷ گردآوری شده است. تکواژها در انگاره چهارتکواژ به تکواژ محتوایی و تکواژهای نظاممند متقدم و تکواژهای نظاممند متاخر (بیرونی، پیوندی متاخر) دستهبندی میشود. با استخراج وگروهبندی خطاها، مشخص شد که فارسیآموزان عربیزبان در کاربرد تکواژهای نظاممند متاخر (مانند نشانه را) نسبت به تکواژهای نظاممند متقدم (مانند تکواژ جمع)، خطاهای بیشتری مرتکب میشوند و بر آنها دیرتر تسلط پیدا میکنند. هم چنین خطاهای نوشتاری آنها بر اساس سه منشا درون زبانی، بینازبانی و مبهم مورد بررسی قرار گرفته است. بعد از تحلیل و بررسی خطاها بر اساس منشا، مشخص شد که بیشتر خطاهای فارسیآموزان عربیزبان درونزبانی است. با مقایسه دادههای این پژوهش با پژوهشهای پیشین مشخص شد که الگوی ترتیب یادگیری تکواژها به صورت تکواژ جمع، فعل، حروف اضافه، نشانه را و نشانه اضافه (ی میانجی) است. بنابراین مدرسان آموزش زبان فارسی، تهیهکنندگان برنامه و محتوای درسی و طراحان آزمون، لازم است در آموزش، طراحی متون درسی و آزمونهای تشخیصی و بسندگی برای فارسیآموزان عربیزبان به این موضوع بیشتر توجه کنند.
Abstract
In the process of learning and teaching the second language, errors are the inevitable part. According to the importance of this topic, this study attempts to investigate the errors of Arabic native speakers learning Persian based on the four morpheme model. Morphemes are classified into two groups of early systematic morphemes and late systematic morphemes in the frame of four morpheme model. The data have been collected of 50 Arabic native speakers learning Persian in Imam Khomeini international university. it was found that Arabic native speakers learning Persian have more errors in utilization of late systematic morphemes (for instance the sign of” را than early systematic morphemes and they will learn it later. Their writing errors have been investigated on the basis of three inter lingual, interalingual, and ambiguous sources. After the analysis based on the origin, it has been determined that most of the errors of Arabic native speakers learning Persian are interalingual. By comparing the data of this study with previous studies, it was found that the arrangement pattern of learning morpheme is like mediator additional sign “ی”, the sign of “را”, extra letters, verb, plural morpheme.