Abstract:
مشورت و نظرخواهی از دیگران یکی از عوامل مهم و مسائل حیاتی در تصمیم گیری، و ارزنده ترین
دستورهای شریعت جهت سلامت جامعه و رسیدن به اهداف والای انسانی است. مشورت یعنی مراجعه به
افراد آگاه و مطلع برای راه یابی به حل مسله و بهرگیری از تجارب و آگاهی دیگران است.که نقش مهمی در
زندگی ایفا می کند و در متون و تعالیم اسلامی به مشورت و اهمیت آن توصیه های فراوانی شده چون این امر
از استبداد و خود محوری جلوگیری می کند و برای دست یابی به افکار و اندیشه های ناب و برتر، موثر و
مفید تلقی می شود اما متاسفانه در جوامع امروزی این مساله کمتر مورد توجه قرار می گیرد و افراد روز به
روز به تک روی و بی نیاز دانستن خود از مشورت متمایل می شوند. به همین خاطر بر آن شدیم تا این امر
مهم را در دین مبین اسلام بر اساس آیات و سیره انبیا مورد تبیین و بررسی قرار دهیم. تا انسان ها شور و
مشورت را که پیشینه آن به تاریخ انسانی برمی گردد را در برنامه های زندگی خود قرار دهند؛ چرا که شعاع
فکر و اندیشه دیگران راه آدمی را روشن می سازد و این روشنایی زمینه ساز خیر و سعادت انسان در زندگی
فردی و اجتماعی او می گردد. در این مقاله که به روش کتابخانه ای جمع اوری شده است، تشکیل شده از سه بند اصلی که اولین بند آن مفهوم شناسی مشورت را بیان کرده و بند دوم نقش و اهمیت مشورت در سیره انبیا
و بند سوم به بررسی ضرورت بهره گیری از مشورت پرداخته و در پایان جمع بندی صورت گرفته است.
Machine summary:
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) باوجود آنکه نیازی به مشورت نداشت برای زنده ساختن و زنده نگاه داشتن آن در جامعه بیش از هر کس مشورت می کرد و مهم ترین دلیل ضرورت بهرگیری از مشورت، نارسایی فکری و عقلی بشری است انسان ها همواره نیازمندی هاو امور مشکل و پیچده خودش را که خارج از توان عقلشان بوده با کمک عقل جمعی و هماهنگی وحدت به نتیجه رسانده و پیشرفت های علمی بشر در پرتو همین هم اندیشی ها به دست آمدند.
و دومین دلیل لزوم بهره گیری از مشورت دلیل نقلی بوده اسلام برای نخستین بار در عصری که حاکمان با خود رایی و استبدادبه تدبیر جامعه می پرداختند با طرح مسله شورا در آیه های قرآن به آرا اندیشه هایکایک افراد جامعه ارج نهاد و خداوند برای نشان دادن اهمیت این مطلب یک سوره با عنوان (شوری) بر رسول خدا نازل کرد.
بند دوم: جایگاه و اهمیت شورا و مشورت در سیره نبوی شور و مشورت و مشاوره و شورا به معنای رایزنی و بهرهگیری از اندیشه و نظر دیگران، در اسلام و در منطق عملی پیشوایان حق از اهمیتی بسیار برخوردار است، و به عنوان عملی رشد دهنده و فایده رساننده مطرح شده است؛ و این با مفهوم اصلی شورا سازگار است، زیرا شورا در اصل از «شارَ العَسل» گرفته شده است که به معنای بیرون آوردن عسل از کندو و عسل استخراج شده است.
خداوند برای نشان دادن اهمیت این مطلب، یک سوره را با عنوان «شورا» بر رسول خدا (ص) نازل کرد و در چند مورد، از جمله در تبیین ویژگی های مؤمنان، تأیید روش پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) و مشورت زن و شوهر در امور خانوادگی به آن پرداخته است.