Abstract:
هدف از این تحقیق تعیین سیاست های ارتقای اعتماد عمومی به دستگاه های دولتی ایران است. در این مقاله از روش دلفی فازی برای تصمیم گیری گروهی و از نظریه فازی برای مدل‌سازی متغیرهای زبانی و عدم قطعیت موجود در نظریات متخصصان استفاده شده است و بر اساس آن طی سه پانل دلفی فازی، مهمترین سیاست های ارتقای اعتماد عمومی به دستگاه های دولتی ایران استخراج شده است. است. هدف پژوهش اکتشافی و روش تحقیق به صورت دلفی فازی است. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه بوده که با بکارگیری روش نمونه‌گیری گلوله‌برفی و با مشارکت 24 نفر از خبرگان صورت گرفته است. یافته‌های پژوهش نشان داد که برای ارتقای اعتماد عمومی به سازمان ها و موسسات دولتی بایستی در چهار بخش اصلی خدمات عمومی، پاسخ گویی، شفافیت و عدالت؛ سیاست های کلان بایستی تدوین گردد. به طور نمونه خدمات عمومی کیفی همراه با پاسخ گویی یکی از مهمترین سیاست های دولت در افزایش رضایت‌مندی شهروندان و در نتیجه ارتقای اعتماد عمومی می‌گردد. مدل ارتقای اعتماد عمومی به سازمان های دولتی در چهار مولفه و 25 شاخص طراحی گردید و به عنوان مدلی جهت سیاست گذاری به سازمان های دولتی ایران ارائه شده است .
The purpose of this study is to determine policies to promote public trust in Iranian government agencies. In this paper, fuzzy Delphi method is used for group decision making and fuzzy theory is used to model linguistic variables and uncertainties in experts' theories. The Iranian government has been extracted. Is. The purpose of exploratory research and research method is fuzzy Delphi. The data collection tool was a questionnaire that was done using snowball sampling method with the participation of 24 experts. Findings showed that to promote public trust in government organizations and institutions in the four main areas of public services, accountability, transparency and justice; Macro-policies need to be formulated. For example, quality public services along with accountability is one of the most important government policies in increasing citizen satisfaction and thus promoting public trust. The model of promoting public trust in government organizations was designed in four components and 25 indicators and has been presented as a model for policy making to Iranian government organizations .
(
, 
, 
)
