Abstract:
مقدمه: عدم تحمل بلاتکلیفی، عامل آسیب‌پذیری فراتشخیصی است که با واکنش منفی در سطح هیجانی، شناختی و رفتاری به یک موقعیت بلاتکلیف مشخص می‌شود. هدف: این مطالعه با هدف بررسی ساختار عاملی، پایایی و روایی همگرای نسخه‌ی ایرانی مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی و نیز بررسی نقش پیش‌بینی‌کنندگی آن در سازههای اضطراب، افسردگی و اجتناب از تغییر اجرا شد. روش: مطالعه‌ی حاضر مقطعی و از نوع روانسنجی است. از جامعه‌ی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی، آزاد و پیام نور شهر زنجان در فاصله‌ی زمانی بهمن ۱۳۹۸ الی مرداد ۱۳۹۹، دو نمونه با حجم ۱۲۱۰ و ۲۲۸ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های اجتناب از تغییر، افسردگی و اضطراب بک، نگرانی ایالت پنسیلوانیا، اختلال اضطراب فراگیر و مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی گردآوری و با استفاده از Mplus نسخه ۷/۴، AMOS نسخه ۲۴ و SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شد. یافته‌ها: تحلیل عاملی از مدل دو عاملی مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی حمایت کرد و نتایج حاکی از روایی همگرای مطلوب (برای همه همبستگی‌ها؛ ۰/۰۱>p) و همسانی درونی رضایت‌بخش این ابزار است (۰/۸۹=α). نتایج تحلیل رگرسیون، علاوه بر تأیید نقش پیش‌بینی‌کنندگی مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی در تبیین سازه‌ی اضطراب و افسردگی، به ماهیت فراتشخیصی احتمالی سازه‌ی اجتناب از تغییر نیز اشاره دارند. نتیجه‌گیری: ویژگی‌های روانسنجی مطلوب و ساختار عاملی نیرومند نسخه ایرانی مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی، بکارگیری آن در پیش‌بینی سازه‍های مرتبط با اضطراب و افسردگی را ممکن می‌سازد که به گسترش دانش موجود از عوامل زیربنایی اختلال‌های روانپزشکی منجر خواهد شد.
Introduction: Intolerance of uncertainty (IU) is a transdiagnostic vulnerability factor characterized by a negative reaction at an emotional, cognitive, and behavioral level to uncertain situations.
Aim: The current study investigates the factor structure, reliability, and convergent validity of the Iranian version of the intolerance of uncertainty scale-12 and its predictive role in anxiety, depression, and contrast avoidance (CA).
Method: This is a cross-sectional, psychometric study. Two large samples (N1=1210, N2=228) were collected with the convenience sampling method from three university students in Zanjan city (i.e., University of Medical Sciences, Azad University, and Payame Noor University) who were studying from February to July 2020. Data were collected using CAQ-GE, BAI, BDI-II, GAD-7 and IUS-12. The data were analyzed with Mplus 7.4, Amos 24, and SPSS 26 software.
Results: EFA and CFA supported the two-factor model for IUS-12. In addition, the results indicated that the IUS-12 has an excellent convergent validity (p
Conclusion: Iranian version of IUS-12 showed good psychometric properties and a robust two-factor structure. Therefore, using it in predicting constructs related to anxiety and depression could help us extend our knowledge of the underlying factors of psychiatric disorders.
(
, 
, 
)
