رابطه بین سبک‌های یادگیری و خلاقیت با خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان دوره متوسطه اول Journal Article

مقدمه: در دنیای امروز، حوزه‌ی یاددهی -یادگیری در زمره فعالیت‌های شناختی، عاطفی قرار می‌گیرد. همچنین با توجه به قرارگیری مقوله خودکارآمدی ذیل نظریه شناختی- اجتماعی، شناسایی عوامل موثر بر خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان امری ضروری است. از این‌رو، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک‌های یادگیری و خلاقیت با خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان است. روش‌ها: روش پژوهش، توصیفی- همبستگی بوده، جامعه پژوهش نیز شامل کلیه دانش‌آموزان پایه هشتم (پایه دوم دوره متوسطه اول) در شهرستان نکا است. ابزار پژوهش متشکل از پرسشنامه‌های سبک یادگیری، خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی بوده که پایایی آن‌ها با ضریب آلفای کرونباخ و روایی نیز با استفاده از نظر متخصصان تایید گردید. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که میانگین متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی، خلاقیت و سبک یادگیری در بین دانش‌آموزان بالاتر از میانگین فرضی طیف لیکرت قرار دارد. همچنین یافته‌ها حاکی از ارتباط معنی‌دار چهار سبک یادگیری همگرا، واگرا، جذب‌کننده و انطباق‌دهنده با خودکارآمدی تحصیلی است. از دیگر یافته‌های پژوهش می‌توان به وجود ارتباط مثبت و معنی‌دار خلاقیت (42/0 r=) و ابعاد آن یعنی؛ سیالی (20/0 r=)، بسط (22/0 r=)، ابتکار (23/0 r=) و انعطاف‌پذیری (57/0 r=) با خودکارآمدی تحصیلی اشاره نمود. نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط مثبت و معنادار سبک‌های یادگیری و خلاقیت با خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان، همچنین اهمیت دوره متوسطه اول در دوره نوجوانی و از سوی دیگر وجود مطالعه‌ی بین‌المللی تیمز در پایه‌ی هشتم، پیشنهاد می‌شود که متصدیان امر تعلیم و تربیت در راستای بهبود و ارتقاء خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان، به برپایی کارگاه و آموزش معلمان و دانش‌آموزان در رابطه با سبک‌های یادگیری و نگرش به خلاقیت اهتمام ورزند.

Introduction: In todaychr('39')s world, the field of teaching-learning is one of the cognitive, emotional activities. Also, considering the category of self-efficacy under cognitive-social theory, it is necessary to identify the factors affecting the academic self-efficacy of students. Therefore, the aim of this study was to investigate the relationship between learning styles and creativity with studentschr('39') academic self-efficacy. Methods: The research method is descriptive-correlational and the research population includes all eighth grade students (second grade of first secondary school) in Neka city. The research instrument consisted of questionnaires of learning style, creativity and academic self-efficacy, whose reliability was confirmed by Cronbachchr('39')s alpha coefficient and validity was confirmed by experts. Results: Findings show that the mean of academic self-efficacy, creativity and learning style among students is higher than the hypothetical average of the Likert scale. Findings also indicate a significant relationship between four styles of convergent, divergent, absorbing and adaptive learning with academic self-efficacy. Other findings of the research can be a positive and significant relationship between creativity (r = 0.42) and its dimensions, ie; Fluidity (r = 0.20), expansion (r = 0.22), initiative (r = 0.23) and flexibility (r = 0.57) with academic self-efficacy. Conclusion: Considering the positive and significant relationship between learning styles and creativity with studentschr('39') academic self-efficacy, as well as the importance of junior high school in adolescence and the existence of Thames International Study in eighth grade, it is suggested that educators improve and enhance self-efficacy. Students should set up a workshop and educate teachers and students about learning styles and attitudes toward creativity.